I HATE GRADUATION BECAUSE OF YOU(IHGBOY)

Chapter 13

Jhulian's POV

Nandito kami ngayong tatlo sa sofa nakahiga si Jell sa lap ko while si Nimel naka sandal ang ulo sa balikat ko,we're watching midnight sun.
"Huhuhuhu!bakit namatay si Katie?huhuhuhu ang unfair! Bakit ganun yung ending!!!"
Reklamo ni Jell habang panay ang punas sa mga luha niya.
Si Nimel naman ay humihikbi rin napawinge naman ako sa pagdadrama nila really?
"Lian?bakit di ka umiyak?di ka ba affected sa pinapanuod natin?"malungkot na tanong niya saka kumuha ng tissue sabay punas sa mukha niya,I shrugged my shoulders then smiled.
"Wala ehh!immuned na ako sa mga ganyang bagay" sagot ko sa kanila saka tinuon ang atensyon sa harapan,buti pa si Katie and Charlie kahit na may sakit si Katie pinaglaban niya pa rin at minahal si Katie di tulad ng parents ko,I wonder kung paano ako nabuo?is it one night stand? Bet?pustahana?trip lang nila?or what?ang sarap siguro sa feeling no na meron kang complete family?yung tipong pag may problema ka nandiyan lang sila sa tabi mo para damayan ka and to cheer you up pero wala eeh di ako maka relate.
"Halah!may pinaghugotan ka ba ghurl?hahaha"sabi ni Jell pero umi-iyak pa rin,napatingin ako sa kanya at ngumite ng pilit.
"Hahaha porket ganun na ako magsalita may pinaghugotan agad? anyway kain na tayo nagugutom na ako eeh"
Bago pa sila makasagot naunahan ko na silang pumunta sa kusina pagdating ko dun  pinunasan ko yung luhang dumadaloy sa pisngi ko.
My friends doesn't know kung ano ang status ng family ko,I never told them that came from a broken family kasi ayaw ko na kaawaan nila ako so I decide to keep it by myself kahit na nakakapagod na.
Dali-dali akong umupo at uminom ng tubig kasi naramdaman ko na papunta na sila dito,I need to wear it again the mask that I used to wear!
nag smile ako sa kanila at nagsmile din sila sa akin pabalik saka tumabi sa akin si Nimel habang si Jell naman ay naghanda na kaya tumayo ako at tinulongan siya sa pag prepare ng tanghalian namin,nakasubsob lang ang mukha ni Nimel sa mesa at ng nahanda na namin ang mga pagkain ay umupo na kami ni Jell at nag pray muna before kumain after that I get my phone from my pocket at nagpicture kami nakailang pose pa kami at tawa ng tawa kasi kung ano-ano yung mga pose namin kaya ang ending lumamig tuloy yung sabaw na hinanda namin haha!
"Kumain na kaya tayo sobrang lamig na yung sabaw ohh!haha"natatawa kung sambit at nilagyan ko ng rice ang mga pinggan nila.
"Ayieeee!ang sweet mo naman Lian hahaha" sabi ni Nimel at kinurot ang pisngi ko kaya sinamaan ko siya ng tingin.
"Sweet naman talaga akong tao kaya lang di pa rin sapat ang pagiging sweet ko para magustohan niya" malungkot na sambit ko at nag puot at ilang sandali lang ay sabay silang dalawa na nagtawanan at binatokan ako!
"What the f?bakit niyo ako binatokan?nakakasakit na kayo ng damdamin ahh?" Nangingiyak na sabi ko saka umaarte na nasasaktan.
"Lakas mo maka hugot ghurl!bakit may pinagdaanan ka ba?sml sa amin"Nimel said ginantihan ko lang siya ng isang matamis na ngite.
"Wala naman akong pinagdaanan!feel ko lang maghugot ngayon!"
Tumawa nalang ako at kumuha na ng ulam hotdog yung niluto namin,bacon,egg,and adobo plus noodles haha!nakakagutom talaga!yuuuum yuumm yuuumm
"Ewan ko sa'yo Lian!ikain mo nalang yan ghurl!gutom lang yan haha"natatawang sabi ni Jell habang nagsalin ng juice sa baso niya.
"Oo nga!gutom lang yan kaya kumain ka na!"
"PSH! Panira talaga kayo ng trip ehh!nooh?yung totoo mag best friends ba talaga tayo?para kasing wala kayong support sa akin eeh"
"Yan na naman siya Jell!"
"Kumain na nga tayo!PSH saka na muna tayo magdaldalan ahh?pag tapos na tayo kumain!konting respeto naman sa grasya" sabi naman ni Jell at nagsimula na siyang sumubo kaya sumubo na rin ako.
"Jell?kailan ang balik ng parents mo?" Tanong ni Nimel kaya naibagsak ni Jell ang kutsara at tinidor niya,she face jell with a sad expression on her face.
"Ewan di ko alam wala silang sinabi eeh!maybe next month next year? Di ko alam"malungkot na sabi niya at yumuko saka nagsimula na siyang humikbi.
tiningnan ko si Nimel at pinanlakihan ng mata and give her 'e comfort mo siya' look and she look at me too giving me 'oo!na po' look para talaga kaming mga sira!
"Jell?sorry di ko sinadya hehehe! OK lang yan nandito lang kami ni Jell sa tabi mo OK?so don't worry na sshh!ok lang yan " tumayo si Nimel at hinagod hagod ang likuran ni Jell saka niya ito niyakap,di ko napigilan ang sarili ko kaya tumayo din ako at nakihug din.
"Huhuhu!*sobs* miss na miss ko na sila!gusto ko na nadito sila sa tabi ko para damayan ako sa mga problema ko pero wala eeh!nandun sila sa ibang bansa sobrang busy nila sa pag nenegosyo samantalang yung anak nila dito huhuhuhu!*sobs* guys ang sakit!sobra!" Umi-iyak na siya at humahagolhol niyakap ko siya ng mahigpit at hinayaan lang namin siyang umiyak ng umiyak.
Naawa ako kay Jell kasi sobrang nangungulila siya sa pagmamahal ng parents niya,pareho kami na nangungulila pero ang kaibahan nga lang complete family sila pero kami hindi it's so sad!
"Ok lang yan Jell just cry and cry para mahismasan ka it's ok!"I said and trying to cheer her up!
We just let her cry and breakdown for this moment and makalipas ang ilang minuto tumigil na siya kakaiyak at pilit na tumawa kahit nagmukha na siyang baliw.
"Hehehe!pasensya na guys kung nagdadrama ang Lola niyo"
Sabi niya at nagpunas ng luha sa kanyang pisngi.
"It's OK don't worry di ka nagi-isa" I said and keep on tapping her back.
"OK lang yan Jell nandito lang kami sa tabi mo no matter what happened"
Humarap siya sa amin at inambahan kami ng yakap.
"Thank You guys at nadito kayo sa tabi ko,I'm so thankful na naging bff ko kayo and di ko alam kung ano ang gagawin ko pag di ko kayo nakilala"
"Sus!nagdarama ka pa psh!"sabi naman ni Nimel.
"Hahahaha!ganyan naman talaga ang mag bff diba?nagtutulongan at laging nadiyan para damayan ang isa't isa"nakangite kung sambit sa kanila at sabay kindat!
"Waaaahhh!I love You guys!" Sabi ni Jell at niyakap kami ulit at sabay sabay kami na nagtawanan.
"Bff together and forever walang iwanan"
"Yeah walang iwanan!"
"Bff!always and together"
"Hahahahahahaha"

And ang ending Hindi kami nakapag lunch dahil nagtatawanan lang kami at puno ng sayahan!
Ang sarap talaga sa feeling pag meron kang totoong kaibigan kasi lagi silang nandiyan sa tabi mo kahit na anong mangyari,they're always there by your side kahit na talikuran ka ng lahat lahat gagawin nila para mapasaya ka and to cheer you up!
If you have that kind of friends keep them cause they're more than anything you have in this world!