I'M FAT

~CHAPTER 9~

"Biliyor musun Marinette, okulumuzda bir futbol takımı kurulacakmış. "

"Eee"

"Eee si Nino da futbol oynuyor ve takıma katılacak."

"Ve?"

"Onu izleyebilmem için orada olmam lazım."

"İyi de Alya onu her maçta izleyebilirsin zaten. Ve okullar tatil olacak yakında. Çok saçma."

"Antrenmanlarda da izlemek istiyorum. Ayrıca yeni sezon için tatilden başlayacaklar çalışmalara."

"Ama izleyebilmek için ya görevli olmalısın ya da oyuncu."

"Aynen kızım. Bu yüzden ponpon kız seçmelerine katılıp herkesi geçip ponpon kız olmalıyız."

"Olmalıyız mı? Nino'yu izlemek için beni de mi yanında istiyorsun. Yok artık."

"Nino değil. Adrien de olacak."

"O bir model Alya. Böyle sporlarla uğraşamaz."

"Para ve popülerite ile orada onu izleyebilecek ama. Emin misin istemediğinden?"

"Hayır değilim. Ama Alya beni takıma almazlar ki. Yanı şey..."

"Bak Marinette evet fizik de önemli bir faktör ama bence şansın var. Gidip kayıt olalım ve şansımızı deneyelim?"

"Ama..."

"Ama demek yok. Adrien'i düşün?"

"Tamam gidelim o zaman. Pek şansımın olduğunu düşünmüyorum yinede." diyerek spor salonuna ilerlemeye başladık. Alya'nın cidden ikna kabiliyeti çok iyiydi. Düşük özgüvenimi biraz yükseltmişti. Spor salonuna geldiğimizde küçük bir masa ve isim yazan bir kız vardı. Ve onlarca kız...

     Sıra bize geldiğinde önce Alya ismini yazdırdı. Bir adım ilerleyerek adımı söylediğinde sarı saçlı kız bana anlamsız bir ifade ile bakıyordu. Adımı tekrar söyledim. Kız gözlüklerini takarak bana tekrar baktı.

"Bunun için pek uygun olduğunu düşünmüyorum tatlım. Emin misin? İlk elemede elenirsin." dedi. Tam ben konuşacakken Alya araya girerek;

"Sana burada liste çıkarma görevi mi verildi yoksa sorgulama görevi mi? Kimin ne yapacağı seni hiç ilgilendirmez.  Adını yazdırmak istiyorsa yazmalısın. 'Elenecek' olsa bile." dedi. İkimizde çok şaşırmıştık. Alya cidden çok iyiydi.

     Kız istemeyerek de olsa adımı yazdığında bana bakıp gülenleri izliyordum. 'Hey şuna bak. Şimdiden birini eledik.' diyen kız ile göz göze geldiğimde daha fazla gülmeye başlamıştı. Orada daha fazla durmayarak ilerleyen Alya'nın yanına koştum.

"Seçmeler yarın Marinette. Çok heyecanlıyım. Eğer seçilirsek harika olur değil mi?"

"Hıhı"

"Ninoyu izleyebilirim. Ve sende Adrien'i"

"Hıhı"

"Hey, ne oldu? O kıza sinirlendiysen kafana takma. Bak ben ne güzel cevap verdim. Artık bir daha seninle konuşmaz." diyerek kıkırdadı. Bende yalandan güldüm. Sınıfa çantalarımızı almak için gittiğimizde Adrien şimdiki sevgilisi Chloé'i gördüm. Biraz mide bulandırıcıydı. Kıyafet değiştirir gibi sevgili değiştiriyorlardı. Gerçek sevgiyi hiçbiri tatmamıştı. Onları izlerken Alya'nın sesi ile kendime geldim.

"Al işte çantan. Hadi gidelim. " dedi ve birlikte aşağı indik. Okulun bahçesine indiğimizde hâlâ seçimlerden bahseden kızlar görüyorduk. Bu moral bozucuydu.

"Marinette yarın enerjik olmalısın. Kahvaltını ihmal etme ve erken uyu tamam mı? Yarın seni aynı saatte köşede bekliyor olacağım." dedi. Kafamı salladım ve sarılarak ayrıldık. Eve yürürken aklımda tek bir soru vardı; Acaba seçilecek miyim? Aslında cevabını da biliyordum.

     Eve geldiğimde burnuma gelen mis gibi kokular ile kendime geldim. Annem yine harikalar yaratmıştı.

"Tatlım nasıl geçti günün?"

"Ponpon kız seçmelerine katıldık."

"Bu harika. Lisedeyken bende ponpon kızdım. Ama en iyileri. Ben olmadan oyun olmazdı" diyerek gülümsedi annem. Gülümseyerek üst kata çıktım ve kendimi yatağa attım. Hayatımın en berbat günlerinden birine saatler vardı artık.