I'M FAT

~CHAPTER 12~

     Spor salonunun önüne geldiğimizde inanılmaz bir heyecan bedenimi kaplamıştı. Değişecektim... kimse benimle dalga geçemeyecekti. Rahatlayacaktım...

"Hadi Marinette, daldın gittin. İçeri giriyoruz." Alya'nın sesi ile kendime gelip onlarla birlikte içeri girdim. İçeride pek fazla insan yoktu ve bu beni rahatlatmıştı.

"Sabine hoşgeldin. Bende seni bekliyordum." diyerek yanımıza yapılı bir adam geldi. Sanırım bana yardımcı olacak kişi buydu.

"Ah evet bende seni görmek için sabırsızlanıyordum. Çok değişmişsin doğrusu."

"Uzun zaman oldu. Sende değişmişsin. İkiside senin kızın mı?"

"Hayır. Soldaki benim kızım. Sağdaki arkadaşı. "

"Marinette sensin demek... gel Marinette. Önce boyunu ve kilonu ölçelim. Sonra sana yemek listesi vereceğim. Spor salonu kurallarından bahsedeceğim. İnan bana hedefine ulaşacaksın. " dedi. Neşem yerine gelmişti tekrardan.

130 ve 1.75

"Bak Marinette. Başlarda çok kolay kilo vereceksin. Çünkü vücudunda kaybedeceğin çok fazla şey var. Kilon düştükçe daha fazla antrenman daha az kilo olacak. Tabi bu sürede motivasyonunu asla kaybetmemelisin.
Ve spora kilo verme amacı ile değil fit bir vücut olarak bakmalısın. Çünkü zayıf olan herkes fit biri değil,
değil mi? Şimdi Luka sana kuralları anlatsın bende Sabine ile hasret gidereyim olur mu?"  diyerek yanımızdan gitti. Ben ve Alya da Luka denen çocuğu beklemeye başladık. Alya ile etrafı incelerken bize doğru mavi saçlı birinin yaklaştığını fark ettim.

"Merhaba Alya ve Marinette siz misiniz?"

"Evet ben Alya bu da arkadaşım Marinette."

"Tanıştığıma memnun oldum kızlar. Bugün harika görünüyorsunuz. Ee spor salonuna yeni kayıt olan kim?"

'Yalancı. Sadece samimi görünmeye çalışıyor'

"Benim." dedim çekinerek. Luka beni baştan aşağı süzdü ve gülümsedi.

"Kilo vermek istediğini duydum. Neden bunu istiyorsun ki bence güzel görünüyorsun. İhtiyacın yok gibi görünüyor. " dedi. Anladığım kadarıyla Luka çok kibar biriydi. 'Ya da kibar görünmeye çalışıyordu' . Fakat bunun buraya sık sık geliyor olmasından mı yoksa içinden geldiği için mi olduğunu çözemedim .

"İltifat için teşekkür ederim."

"İltifat değildi. "

"Peki"

"Her neyse gel sana burayı gezdirip anlatayım." diyerek her yeri tanımama yardımcı oldu Luka. Ardından balkona çıktık. Alya, Nino ve arkadaşlarını aşağıdaki parkta gördüğü için çevrede kısa süreli (!) bir yürüyüş yapacağını söyleyerek hemen gitmişti. Balkonda biz kalmıştık. Konuşmuyorduk. Bir konuşma başlatmak isterdim fakat tanımadığım biriyle ne konuşabilirdim ki? Ama sessizliği ilk bozan Luka oldu.

"Görünüşün yüzünden alay konusu oluyorsun değil mi?" diye sordu. Şaşırmıştım. Bunu nasıl bilebilirdi ki?

"Sen... Bunu nereden biliyorsun?"

"Geçen sene bende alay konusu olan biriydim. Fakat değişmeye karar verdim ve bugünkü hâlime ulaştım. Ama pişmanım bir yandan da. İnsanların düşüncelerini çok fazla kafama taktım ve benliğimin bir kısmını kaybettim. Eğer sen rahatsız değilsen böyle devam et Marinette. Kendini değiştirme." dedi. Etkilenmiştim anlattıklarından. Bana kalırsa söylediklerinin çoğu doğruydu.

'Ama ben rahatsız oluyordum.'

"Aslına bakarsan bu yüzden değişmek istiyorum. Bunda alay konusu olmamın da etkisi var ama ben bunu istiyorum. Yani nasıl desem... Uğur böceği de böcek hamamböceği de. Birine şarkılar yazarken diğerini öldürmek için düzenekler kurup, kimyasal maddeler kullanıyoruz. Yani bu çağda görünüş çok önemli. Anlıyorsun değil mi?"

"Anlıyorum Marinette ve haklısın. Değişmek istiyorsan değiş . Ben sana destek olacağım . Her zaman sana yardım edeceğim. Bu hayata bir kez daha gelmeyeceğiz. İstediğini yap." dediğinde Luka'nın gerçekten iyi biri olduğunun farkına varmıştım. O an içimden çevremde daha fazla Luka gibi insan olmasını diledim.

      Biraz daha balkonda sohbet ettikten sonra annemin bana seslendiğini fark ederek onların yanına döndüm. Luka'ya ve hâlâ adını öğrenemediğim antrenörüme 'yarın görüşürüz' diyerek çıktım . Alya'nın yanına gidecektim.