OYUNBAZLAR ÇETESİ♠️OYUNBOZANLAR (OYUNBAZ SERİSİ 1-2)

1.|2. Kameralar♠️

Selam Oyunbazlarım!

📚Keyifli Okumalar Dilerim📚

♠️●♠️

Tanımadığım biri tarafından ilk önce takip edilmiş ardından yardımı ile bir beladan kurtulmuştum ama sonra o kişinin benden bir bedel istediğini işitmiştim. Şaşırmamam gerekiyordu aslında çünkü insanlar yaptıklarının karşılığını hep isterdi. İyilik yap denize at, biz fanilere uyan bir deyim olmamıştı hiçbir zaman bundan sonrada olacağını sanmıyordum.

Herkes kendi çıkarları doğrultusunda hareket etmeye programlanmıştı. Cesur'da onlardan biriydi. Yardımının karşılığını beni nedenini bilmediğim bir şey için kullanarak almak istiyordu ve hayır kelimesini kabul edecek biri gibi görünmüyordu. Oysa ben evet demeye hiç hevesli değildim.

Zihnimdeki çarklar bir, bir çalışmaya başladı. Durumumu analiz ettim. Sonra Cesur'un çenemdeki elini tutup uzaklaştırdım. Çok fazla temasta bulunuyordu ve bununla ne yapmak istediğini anlayabiliyordum. "Bunu yapmam için bir sebep yok. Alt tarafı bana küçük bir yardımın dokundu diye senin oyuncağın olacak değilim."

Bir şey demesine izin vermedim. Geri geri yürüyüp arkamı döndüm ve ilerlemeye başladım. Ama tabii ki Cesur gitmeme izin vermeyerek kolumdan tutup beni kendine çekti. Sertçe çektiği için göğsüm sert göğsüne şiddetle çarptı. Yüzüme eğildi. Açık yeşilleri tehlikeyle parlıyordu. 

"Benden kaçamazsın. Ya dediğimi yapacaksın ya da seni kabul etmediğin için pişman edeyim. Hangisini tercih edersin?" Güzellikle halledemediği için tehdide mi başladı yani? Ne kadar acınası. Kolumu tutan elinden kurtulup ondan birkaç adım uzaklaştım. "Öncelikle senin kim olduğunu, ne biçim bir hayatın içinde olduğunu, neden benden bunu istediğini, beni nereden tanıdığını ve kimin sırlarını bilmek istediğini bilmiyorum. Bilmediğim bir sürü şey varken benden istediğini yerine getirmem mümkün değil."

Kaşlarımı çatıp sertçe yüzüne baktım. "Özellikle beni tehdit ederek istediğini yaptırmak istemen söz konusuyken kılımı bile kıpırdatmam." Ne sanıyordu küçük bir yardımı dokunduğu için istediklerini itiraz etmeden yerine getireceğimi mi? Üzgünüm ama ben o saf ve salak kitap kızlarından değildim. Öyle olmaktansa bencil, ukala ve burnu havada olmayı tercih ederdim. 

Elini havaya kaldırıp bana doğru uzattı ardından eli kolumu tekrar bu sefer nazikçe tutundu ve kolumdan başlayarak yavaşça omzuma doğru çıktı. Yüzü yüzüme yaklaştı. Boyu benden baya uzun olduğu için eğilmek zorunda kaldı. Omzumdaki eli orayı yavaşça okşuyordu. Çok fazla temasta bulunması sinirime gitmeye başlamıştı, yine de bir şey demedim.

"Sana kim olduğumu, nasıl bir hayatın içinde olduğumu ve diğer sorularının cevaplarını vereceğim. Kabul ettiğin takdirde." Gözlerim kısıldı. Tam bir oyunbazdı. Bana oyun oynadığını sanıyordu ama yanılıyordu ne yaptığını anlamıştım yalnızca amacını bilemiyordum... Pekâlâ kabul etmiş gibi yapmaktan zarar gelmezdi, ondan kurtulmanın tek yolu buydu.

Ayrıca gerçek beni tanımıyordu, bir daha beni nerede görecekti ki? Umay olarak bir daha buraya da gelmezdim. Farklı bir peruk ve isim ile başka bir yere giderdim ya da gitmezdim. Bu gece olanlardan sonra uzun süre gece dışarı çıkmak istediğimi sanmıyordum. Bu gece bana pahalıya patlamıştı. "Cevap verecek misin artık?" Sesi sertleşmeye ve sabırsızlaşmaya başlamıştı. Rol yapmaya devam ettim.

Bezgince kafamı eğip dudağımı dişledim ardından mavi gözlerimle ona baktım. "Peki tamam. İstediğini yapacağım ama sende bana bilmek istediğim her şeyi anlatacaksın?" Zaferle sırıttı. Beni ikna ettiğini sanıyordu. Oysa ava giderken avlanıyordu. "Kabul küçük kız." Gözlerimi devirdim. Kim ona benimle bu şekilde konuşabileceğini söyledi? "Ben küçük kız değilim."