OYUNBAZLAR ÇETESİ♠️OYUNBOZANLAR (OYUNBAZ SERİSİ 1-2)

1.|3. Gece Mavisi ♠️

Selam Oyunbazlarım!

📚Keyifli Okumalar Dilerim.📚

♠️●♠️

Görmezden geldiğim, kaçtığım ne varsa hep bir yolunu bulup karşıma çıkıyordu. Şu an olduğu gibi. Bir daha karşılaşmam dediğim adam, düzeltiyorum adamlar biraz ilerimde duruyorlardı. Bu sanırım kaderin bir oyunuydu. Sakin kalmaya çalışarak önüme döndüm. Bakmamak en mantıklısıydı. Ayrıca telaş yapmama gerek yoktu. 

Beni tanımalarına imkân yoktu. Dün gece tamamen farklı biriydim. O zaman Umay'dım ama şimdi Hera'ydım. Tanınmamak için sesimi bile değiştirerek konuşmuştum. Oyuncu olmanın avantajlarından biriydi açıkçası. Bu yüzden rahat olabilirdim. Sakince masada bulunan su şişesindeki suyu boş kadehe doldurdum. Sudan birkaç yudum içtim.

Ahularda nerede kalmıştı? Saat verip kendileri zamanında gelmiyordu. Barlas'ı anlayışla karşılayabilirdim çünkü onun hem evi uzaktı hem de yorulmuş olduğunu hesaba katarsak geç kalması normaldi. Telefonumdan saate baktım. 19:10 Tam 10 dakika geç kalmışlardı. Bekletilmeyi sevmediğimi bilmelerine rağmen.

Biraz sonra Barlas'ın geldiğini görünce rahatlıkla nefese verdim. Sonunda birileri gelebilmişti. Ama o gelemeyenlerin benden çekeceği vardı. Barlas karşıma oturdu. "Geç kaldım kusura bakma." Önemli değil gibisinden kafamı salladım. Barlas bir an duraksadı. "Ee, Ahu ile Alp nerede?"

"Bir bilsem! Gelemediler bir türlü. Ben bir mesaj atayım en iyisi." Telefonumu elime alıp Ahu'ya mesaj attım. Birkaç dakika sonra verdiği yanıt beni bozguna uğratmıştı. Mesajına cevap verip telefonu masaya bırakıp Barlas'a baktım. Şüpheyle yüzüme bakıyordu. Bir şey olduğunu anlamıştı. "Bir sorun mu var?"

"Alp'in babası kalp krizi geçirmiş. Ahu ile Alp'te babasının yanındaymış." Elimle alnımı kaşıdım. Alp'in babasını yakından tanırdım. Kalp krizi geçirmesine üzülmüştüm. "Geçmiş olsun. Şimdi iyi ama değil mi?" Hızlıca kafamı salladım. "Evet, iyiymiş." Barlas kararsız bir şekilde yüzüme baktı. "Kalkalım istersen yanlarına falan gitmek istersin belki."

"Yok, olmaz öyle. Bu kadar geldik kalkmayalım. Ayrıca hastaneye şu an gidemem başları kalabalıktır." Kırıkça gülümsedim. Alp'in ailesi oldukça genişti. Tam 6 tane kardeşi vardı ve hepsi evli, çocuk sahibiydi. Hastaneye gitsem bile Alp'in babasını zor görürdüm. "Sen bilirsin. O zaman sipariş verelim."

"Olur." Barlas bir garsonu yanımıza çağırınca siparişlerimizi verip beklemeye başladık. Barlas ile sohbet etmeye başlamışken gözüme çarpan Cesur'a kısaca baktım. Hâlâ Pars ile bar kısmında oturmuş konuşuyorlardı. Yüz ifadesi gergin olduğunu ele veriyordu onun aksine Pars eğleniyor gibi gözüküyordu. Tartışıyorlar mıydı? Her neyse beni ilgilendirmezdi. Bütün dikkatimi Barlas'a verip dediklerini dinledim.

Biraz sonra yemeklerimiz gelince sohbetimiz koyulaşmıştı hatta sesli kahkaha atınca herkesin bizim masaya baktığını gördüğümde utanarak kafamı eğmiştim. Barlas'ın bana bakarak sırıttığını fark edince kaşlarımı çattım. "Bakıyorum da çok eğleniyorsunuz Barlas Bey?" Beyaz şarabından bir yudum aldı, parlayan siyah incileri kısılmıştı.

"Yanımda senin gibi eğlenceli bir hanımefendi varken eğlenmemek söz konusu bile olamaz." Alt dudağımı dişleyip kırmızı şarabımdan içtim. Kadehi masaya koyarken muzipçe ona baktım. "İyi ki varım o halde..." Yemeklerimizi yemeği bitirince, tatlılarımızı sipariş ettik.

En sevdiğim frambuazlı pasta masaya gelince gözlerimden kalp fışkırdı. Tatlılarımızı da sohbet eşliğinde yedikten sonra artık gitme vaktimiz gelmişti. Yarın erkenden ikimizin de çekimi vardı. Eve gidip dinlenmeliydik. Birlikte restorandan çıkınca masada telefonumu unuttuğumu fark ettim. Durduğumu gören Barlas' da durdu. "Bir sorun mu var?"