மாறனும் இலக்கியாவும் ஒரு வாரம் உதகையில் தங்கள் தேனிலவில் திகட்ட திகட்ட காதலையும் ஆனந்தத்தையும் அனுபவித்து விட்டு வந்தனர்.இலக்கியாவின் தந்தைக்கு புற்றுநோயால் மேலும் உடல் நலிவடைய தனியாக இருக்க வேண்டாமென்று ராமன் அவர்களை தன்னுடன் அழைத்து சென்று விட்டான் .
நாட்கள் அதன் போக்கில் செல்ல இலக்கியாவின் குணத்தால் சத்தியமூர்த்திக்கு அவள் மேகலாவை போல் செல்ல மருமகளாகிப் போக சாந்தியும் கொஞ்சம் கொஞ்சமாய் அவளின் குணத்தால் ஈர்க்கப்படவே செய்தார்.அதற்கு முக்கிய காரணம் அவள் ஒவ்வொரு முடிவிற்கும் மாறனை கேட்பதோடு சத்யமூர்த்தி சாந்தியிடமும் கேட்பது தான்.
தேனிலவு முடித்து வந்த அடுத்த நாள் அவ்வாறே அனைவருக்கும் காபி கலந்து வந்தவள் அனைவருக்கும் கொடுத்தாள்.சத்யமூர்த்தியும் சாந்தியும் சிபியாவில் அமர்ந்திருக்க இருவரிடமும் கோப்பையை கொடுத்தவள் அங்கே நிற்க சத்யமூர்த்தி "என்னம்மா ஏதும் சொல்ல நெனைக்குரியா?"என்றார்
அவள் "அது மாமா நா மறுபடியும் வேலைக்கு போகவா ?"
ஷாந்தி ஏதோ கூற வர அதற்குள் அவரே "உனக்கு விருப்பம் இருந்தா தாராளமா போமா இதுக்கு எதுக்கு என்கிட்ட பெர்மிஸ்ஸின் கேக்குற ?"
அவளோ சாந்தியிடம் திரும்பியவள் "அத்தை உங்களுக்கு ஏதும் பிரச்சன இல்லையே ?"
அவரோ சத்யமூர்த்யை எதிர்த்தால் அரை விழும் என்று "போயிட்டு வா "என்றார் .
இதை கேட்ட மகா வெளியே ஆங்காரத்தோடு வந்தவள் "ஒஹோஒ நீ நோகாம வேலைக்கு போயிட்டு வருவ உனக்கு இங்க நானும் என் அம்மாவும் சேவகம் பண்ணிக்கிட்டு இருக்கணுமா ?இங்க என்ன எங்க தலைல வேலைக்காரிகள்னு எழுதி ஒட்டிருக்கா? "என்று மாறன் இருப்பதை மறந்து கூறி விட
அவனோ இறுகிய முகத்துடன் "லயா"என்றழைத்தவன் அவள் அருகில் வந்து நின்று "ஸ்கூலுக்கு டைம் ஆச்சு கெளம்பு "என்று கூறியவன் பின் மஹாவின் புறம் ஒரு முறைப்பை வீசியவன் "என்ன கல்யாணம் பண்ணிக்கிட்டு வந்த ஒரே காரணத்துக்காக அவளும் ஒன்னும் வேலைக்காரி கிடையாது.முடுஞ்ச அளவுக்கு அவளும் உனக்கு ஹெல்ப் பண்ண தான செய்றா ?தேவை இல்லாம வார்த்தையை விடாத"என்று கூற
YOU ARE READING
உன் அன்பில் சுகமாய் தொலைந்தேனடி(முடிவுற்றது)
Romanceஅவள் அன்பில் அவன் சுகமாய் தொலைந்த கதை
