Kimsin ki sen? / Texting

13

Medyada ki şarkıya ciğerimi bırakırım❤️

❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️

Bay A: Herkes okulun bahçesinde Nil

Nil: Sağol bay A

Nil: Senin hakkını ödeyemem

Bay A: Nil o ne demek ya

Bay A: Senin için kurşun döker kurşu yerim

Nil: SJSJSKSKDMDKDXMAJSKDKXMDKDMDDMDLDÖDMDMSNANSKDBDKCF

Telefonu kapatıp cebime koydum.

Bu gün benim sunum günümdü.

Bütün okulu Bay A ve bizimkiler yardımıyla bahçeye toplamıştık öğlende. Muhtemelen çoğu kişi bana onları bahçeye topladığım için sövüyordu. Gerçi onları bahçeye toplayanın ben olduğumu bilmiyorlardı.

Derin bir nefes aldım.

"Biz arkandayız Nil. Sadece içinden geleni söyle." dedi Ares.

Ona aşık aşık bakmamak için sadece başımı sallayıp kürsüye çıktım.

"Selam Millet." dedim hocaların kullandığı kürsünün önünde durup.
Herkes bana döndü. Uğultular azalmaya başladı. Meraklı bakışları farkedebiliyordum.

Hocalar muhtemelen öğlen olduğu için yemek yiyorlardı.

Heycanla titredim. Arese baktım. Bana gözlerini yumarak cesaret verdi.

"Bugün sizinle bir konu hakkında konuşacağım." dedim büyük bir ciddiyetle.

Kimse bir şey anlamamıştı.

"Ben geçenlerde suçsuzken suçlu duruma düştüm. Sırf sustuğum için. Şuan muhtemelen çoğunuz benim ilgi manyağı ve şımarık olduğumu düşünüyor..."

Gözüm çatık kaşlarıyla ve popüler arkadaş çetesiyle buraya bakan Hakana kaydı.

"Ben kötüyüm ama Hakan mükemmel değil mi? Ben sadece ona suç atan ilgi manyağı bir kızım."

Kafamı salladım.

"Doğru zamanında ben çok ilgisiz kaldım. 9 yaşıma kadar yetimhanede büyüdüm." dedim sonra kocaman gülümsedim. Şaşkın nidalar geldi bazılarından. İlk defa söylediğim bir bilgiydi bu.

"Ama sonra mükemmel bi anne babam ve abim oldu."

Gözlerimin dolmasına inat kocaman gülümsedim.

"Yani ben tualet kapılarına yazdığınız kadar sürtük de değilim aslında."

Burnumu çekip yeniden gülümsedim.

"Ama çok neşeli bir insanım. Ünlü birinin sözü vardı acısı büyük olan büyük gülümser gibi bir şeydi."

Sonra yeniden göz gezdirdim herkese.

Ben hep sessiz bir çocuktum. Ben komşunun çocuğu beni itsede anneme ben düştüm dedim. Çünkü beni geri bırakmalarından korktum.

Arkamı dönüp Arese baktım. Bana burukça gülümsedi.

Alt dudağım titrerken kendimi sıkıp kalabalığa döndüm.

"Hayır bunu size kendimi acındırmak için de anlatmıyorum. Sadece uzun bir süredir beni aşırı rahatsız ettiği halde sesimi çıkarmadığım kişiden bahsetmek istiyorum."

Kaşları çatık bir halde ürkütücü görünen Hakana baktım.

"Mesajlarıyla, yolumu kesmeleriyle, bakışlarıyla beni rahatsız eden Hakandan bahsetmek istiyorum."

Gözlerimi tek elimle kurulayıp samimi olmayan kocaman gülümsememle mikrofona yaklaştım.

"Ben Hakandan aşırı rahatsızım. Bunu belki kendi aramızda halledebilirdik ama siz yine bire bin katıp yine beni kötü çıkaracaktınız."

Gülümsememi soldurup hüzünle baktım herkese.

"Bu okulda herkesin adını bilen çok az kişi vardır. Ve ben herkesin adını bildiğime yemin edebilirim. Herkesle iyi anlaştığımı düşünüyordum..."

Mahçup yüzlere baktım.

"Ben sizi iyi sanıyordum. Ama siz kötü insanlarmışsınız. O olaydan sonraki üç gün boyunca kendimi nasıl hissettiğim hakkımda en ufak fikriniz yok."

Dedim sinirle.

"Ama ben susanların sesi olmak istediğim için buraya çıktım. Eğer rahatsız olduğunuz, sizi rahatsız eden konu varsa konuşun. Konuşun ki sesinizi duyalım. Yoksa kimse size güvende olacağınızın teminatını veremez. Ben konuştuysam herkes konuşabilir. Ben bu herkesin mükemmel gördüğü ama karakter yoksunu çocuktan aşırı rahatsızım."
Diye bağırdım parmağımla Hakanı işaret edip.

Sonra kendime çevirdim parmağımı.

"Ben kötü amaçlı hiçbir şey yapmadım."

Kalabalıkta gezdirdim gözlerimi. Hocalar gelebilirdi o yüzden fazla durmamam gerekiyordu burada.

"Sizden ricam. Bir kadına sırt çevirmeden önce onu anlamanız, dinlemeniz. Bu kadar kötü kalpli olmayın." Dedim sona doğru yalvarırcasına çıkan sesimle.

Göz yaşlarımı silip Arkamı döndüm ve hızla içeri girdim.

İnsanların içinde hep kötülük vardı.

🔥🔥🔥🔥🔥

Çok dramatik bir bölüm arkadaşlar ağlayacak varsa peçete verebilirim hömkürün 🧻