Kimsin ki sen? / Texting

18

Araba okulun önünde durunca oflayarak elim kapının koluna gitti.

"Dur bakalım küçük sıçan."

Abimin sesiyle şöför koltuğuna döndüm.

"Abiyi öpte işi iyi geçsin bugün." Muzipçe sırıtıp yanağını gösterince gülerek kollarımı boynuna doladım.

Yanağına sertçe sulu bir öpücük kondurup geri çekildim.

"O Selma mıdır nedir ondan uzak dur ha!" Diye uyarımı yapıp onaylamasını bekledim.

Gözlerini devirip saçımı karıştırdı.

"1. Adı Selma değil Selen. 2.si sadece beraber çalışıyoruz abicim ben de çok meraklısı değilim."

Omuz silkip alt dudağımı aşşağıya doğru abartıyla kıvırdım.

"Benane."

Gülüp geçiştirdi beni.

"Tamam hadi dersine geç kalma."

Kafamı salladım. Tam inecekken sesi beni durdurdu.

"He bu arada akşama halam gelecekmiş."

Duraksayıp uçup giden moralimle ona baktım.

Üzgünce iç çekip elini yanağıma koydu.

"Ben de çok meraklı değilim ama yapacak bir şey yok. Annem çıldırdı zaten duyunca. Babamla o yüzden limonilerdi."

Sabahki gerginliğin farkındaydım ama bir şey demek istememiştim.

Belkıs hala beni hiç sevmezdi. Tabi ki herkesin anlayacağı üzere evlatlık olduğum için.

Genellikle bizim eve gelmezdi zaten kimse de istemezdi onu. Babam annemle kavga edecek kadar kardeşinin gelmesini istiyorsa bir şey demek düşmezdi bana. Katlanacaktım mecbur.

Sonuçta o da ablasını özlemiş olabilirdi.

Ben fazla düşünmemeye çalışarak sahte gülümsememi takındım.

"Babam istiyorsa bir şey diyemeyiz katlanırız artık."

"Güzelim babam da istediğinden değil halamın işleri olunca burada emrivaki yapmış."

Konuşmadım.

Alnımı öpüp geri çekildi.

"Hadi sen dersine git bunları kafana takma. Biz bir aileyiz ve seni kimse üzemez."

Kafamı zorla sallayıp arabandan indim.

Boğazımda bir düğüm vardı sanki. Yutkunup kendimi sıktım ama nafile.

Ağlayasım vardı.

Ben onları aile benimsemiştim ama Belkıs hala onlardan olmadığımı çok güzel yüzüme çarpmıştı.

Hemde daha sadece 13 yaşındayken.

Bir şeye çarpmamla hayata dönerek önümde ki kişiye baktım.

"Nil sen iyi misin?" Dedi endişeli sesiyle.

Yeni farkettiğim gözyaşlarımı silip kafamı kaldırdım ve gülümseyerek konuştum. Aresi farkedememiştim. Yanında ki Enes ve Selim de bana meraklı gözlerle bakıyorlardı.

"İyiyim ben." Dedim cılız sesimle.

Ares kolunu belime sararek beni bir yere sürüklemeye başladı. Ben de ona ayak uyduruyordum.

Okulun arkasında durunca beni bir kenara oturtup önümde diz çöktü.

"Şş ağlama." Dedi elleri göz yaşlarımı silerken.

Gözlerine baktım sadece. Ağlamam durmuştu. Güzel kahverengi gözleri merakla ve üzüntüyle bakıyordu bana.

Şevkatle gözyaşlarımı siliyordu elleri.

"Nil!" Cüneytin sesiyle irkilerek o tarafa döndüm.

Ares benden biraz uzaklaşmıştı ve ellerini de çekmişti.

Cüneyt hızla yanımıza gelip yere çöktü Ares gibi.

"İyi misin güzelim? Ağlıyor diye konuşuyorkardı densizler. Dedim benim Nilim ağlamaz yapmaz öyle şey."

Gülerek başımı iki yana salladım.

"İyiyim ben."

Cüneyt yeni farketmiş gibi Arese döndü.

"Aa sen de mi burdaydın Ares. Noldu sen biliyon mu anlatmaz şimdi bu şırfıntı bana."

Ben gözlerimi devirirken Ares düz bir şekilde Cüneyte bakıp ayağa kalktı.

Ben de ayağa kalkınca Cüneytte kalktı.

Öne doğru yürümeye başladık. Sessizce ön kapıya gelince Ares durup bana baktı.

"İyisin değil mi?"

Gülümseyerek başımı salladım.

"İyiyim ben. Teşekkür ederim."

Ensesini ovalayarak gözlerini bahçede gezdirdi.

"Ne yaptım ki ben?"

Utanmasına gülüp bahçeye göz attım bizimkiler banka çökmüş bizi dikizlerken onlara göz devirip Arese söndüm.

"O zaman görüşürüz."

Hafif bir gülümsemeyle başını salladı.

"Görüşürüz."

Arkmı gönüp yavaş yavaş bizimkilerin yanına oturdum.
İç çekerek Aresin girdiği kapıya baktım.

Yüzümü yasladığım elime vurulmasıyla kafam masaya çarpmaktan son anda kurtuldu.

"Lan!" Diye bağırarak bizimkilere döndüm.

Hepsi ima ile bana bakıyordu.

Masada ki solu su şişesini alıp Cüneytin kafasına vurdum.

"Kızım ne vuruyon?!"

"Ne bakıyonuz lan?"

"Sen niye Aresi görünce Leyla oldun?"
Mervenin imasına göz devirdim.

"Çok yakışıklı çünkü."

Lafıma bu sefer onlar göz devirdiler. Cüneyt kafama su şişesiyle yavaşça vurunca ona döndüm sinirle.

"Ya dur dövecem seni!"

Hareketimi yapmasıyla yüzümü buruşturup kızlara döndüm.

"Sen tipe bakacak insan değilsin." Suya göz devirip konuştum.

"Doğru değilim. Ama ben Aresden hala hoşlanıyorum."

Su ve Cüneyt gözlerini büyütürken Merve arkasına yaslanarak konuştu.

"Ben üzülenin 'Bay A' olacağını söylemiştim."

Herkes durgunlaşırken bu sözlerşnden en çok etkilenen ben olmuştum.

"Ona bu haksızlığı yapamam." Diye mırıldandım.

"Ya bay A kişisi Aresse." Gözüm Su'ya çevirdim hızla.

"Ben... Ben bunu düşündüm ama..." Duraksayıp sinirle devam ettim.
"Kızım Ares beni sevecek biri değil ki. Hem o çok ciddi ve soğuk. Yani şebeklikler yaparak mesajlaşmaz ki..."

Herkes durgunlaşmıştı yine.

Zor olacaktı ama beni seven birine de  kalbimde olan kişiye de ihanet edemezdim daha fazla.