Kimsin ki sen? / Texting

20

Bay A: Naaapıyosun

Nil: Parkta oturuyorum

Bay A: Tek başına mısın?

Nil: evet

Bay A: İyi misin?

Nil: Sanırım

Bay A: Neden eve girmiyorsun hava soğuk

Bay A: Hadi gir eve

Nil: İstemiyorum

Bay A: Hadi gir gir

Bay A: Sen güçlü bir kızsın

Bay A: Üzülme dik dur

Nil: Ne olduğunu bilmiyorsun?

Bay A: Bir önemi yok

Bay A: Yanlış bir şey demedim

Nil: Doru

Nil: Tamam görüşürüz ben eve giriyorum

Bay A: Görüşürüz güzelim

Boş parkta oturduğum salıncaktan kalkıp eve doğru yürümeye başladım.

Götüm dondu yahu.

Hızlı hızlı eve gidip zile abandım. Buz gibi havada kendi kendime triplere girmiştim yine.

Kapıyı annem açınca şaşırsamda hemen eve girdim.

"Hoşgeldin kızım."

Dedi montumu alıp yanaklarımdan öptü.

"Hoşbulduk sultanım. Neden erken geldin sen eve?"

Sıkıntıyla gözlerini baydı ve başıyla içeriyi gösterince halanın geldiğini anladım.

"Sen odana git üzerini değiştir. Ben sana yemek hazırlarım şimdi."

Konuşmama fırsat vermeden kinayeli bir ses duyuldu.

"Akşam yemek yenecek zaten önceden yemek yeyip sofraya saygısızlığa gerek yok. Sofranın adabı vardır."

Başımı halama çevirip yüzüme sahte tebessüm kondurdum.
Annem kendini kasarken bir şeyler mırıldanıyordu.

"Hoşgeldin hala."

Başını sallayıp bir şey demeden salona geri döndü.

"Sen geç kızım elimden bir kaza çıkacak ben yemek hazırlarım."

"Ben aç değilim annecim yorulma sen."

Odama geçip üzerimi değiştirdim. Fazla oyalanmadan aşşağa inip mutfağa girdim.

Su içtikten sonra bardağı tezgaha koyup masaya döndüm.
Dizlerimin önünde çöküp özür diler gibi ellerimi birleştirdim önümde.

"Özür dilerim masa. Sana saygısızlık ettiğim için ve adabını bilmediğim için. Özür dilerim affet beni..." Diye fısıldayarak konuştum.

"Kızım ne yapıyorsun?"

Annem de sessizce gülmeye başlarken ben de gülerek ayağa kalktım.

Biz gülerken içerden halanın seslenişiyle annem sabır çekerek mutfaktan çıktı.

Ben de onu tedirginlikle takip ederek salona girdim.

Hala suratsızlığıyla televizyonda ki bakışlarını bana çevirip beni süzdü.

Sessizce yerime oturdum. Kapı çalınca annem ayaklandı. Ben gidecektim ama o kalkınca durdum.

"Saygı kalmamış ki. Kız oturuyor anne kapı açıyor." Halanın imasına kulak asmayarak gelene odaklandım.