Kimsin ki sen? / Texting

44

Arkadaşlar bölümle şarkı baya alakasız ama ben Emir cana aşık olduğum için siz de dinleyin istedim😌

(Hatırlamayanlar olursa bir önceki bölümden bi iki satır okuyabilir üşendim tekrar yazmaya aşklarım😌)

Cüneyt'ten devam...

Ada bezmiş bir şekilde kafasını iki yana sallayarak arkasını döndü.

Yerden yalpalayarak kalkmaya çalışan adama döndüm. Zar zor ayakta duruyordu resmen.

Ada'nın babası olması hiçbir şeyi değiştirmezdi benim için. Hatta daha çok sinirlendirmişti beni.

Bir insan nasıl kendi kızına bu sözleri söyler ve zarar vermeye çalışırdı ki? İnsanlığa sığmıyordu bu yaptığı.

"Bu sana bir kadına el kaldırma hakkını mı veriyor lan?!" Diye sinirle üzerine yürüyünce geriye yalpaladı.

Ayakta bile duramıyordu doğru düzgün, içmişti belli. İçki kokusunu da alıyordum.

Kolumun narince tutuluşuyla olduğum yerde kaldım. Ada beni durdurmuştu, bezmiş ve kırılmış bir ifadeyle baktı babasına.

"Tamam git artık akşam getiririm para."

Adam Ada'ya tiksinen bir bakış atıp bana döndü.

"Seni mi ayarttı bu-"
Karnına attığım tekmeyle hızla yere düştü. Ben ise yerimden bile kımıldamamıştım Adanın eli hala kolumdaydı.

"Cüneyt! Yapma ya yapma! Uğraşmana deymez her şeyi daha da kötü yapıyorsun!" Diye sinirle bağırdı bana doğru.

Şaşkınca ona bakakaldım. Ona kötü bir şey demesine izin veremezdim ki.
Ağzımı açıcakken yüzüme inen yumrukla kafam yana düştü. Beklemediğim bir darbeydi.

Ada çığlık attı.

"Uzak dur ondan!" Diye bağırdığından ona döndüm. Babasını itmişti hırsla.

Adayı belinden tutup kendime doğru çektim. Babası bize son bir bakış atıp hızla terk etti burayı.

Ada belindeki elimden kurtulup bana döndü.

"Sen neden karışıyorsun ki? Uğraşmaya bile deymez diyorum sana, ne diye olay çıkarıyorsun?"

Şaşkınca ona bakakaldım.

"Ne yani Ada izin mi veriyorsun onun sana böyle davranmasına? Bunu yapmak zorunda değilsin!"

Hırsla rüzgardan uçuşan saçlarını geriye attı. Kaşları sinirden çatılmıştı. Siniri bana mıydı bilmiyordum.

"Senin hiçbir şey bildiğin yok tamam mı? Bana burada ahkam kesemezsin bir b*k bilmeden."

Arkasını dönüp gidecekken hızla ve çok sıkmayacak şekilde kolundan tuttum.

"Ada hiçbir şeye zorunlu değilsin. Lütfen anlat bir derdin varsa buna katlanman çok saçma." Dedim sakin ve yalvarır biçimde.

Bana döndüğünde gözlerinin dolu olduğunu gördüm. Açıkçası bu bemi dumura uğrattı. Ada çok güçlü görünen bir kızdı. Gerçi ağlamak güçsüzlük mü sayılırdı bilmiyorum ama böyle bir algıda olduğum için kendime kızdım.

"Bana karşı hislerinin olduğunun farkındayım ama bu seni özel hayatımda söz sahibi yapmaz." Dedi acımasızca yüzüme karşı. Evet bu benim canımı çok acıtmıştı. Ama şuan benim değil onun acısını düşünmemiz lazımdı.

"Yapma ama Ada. Güven bana lütfen. Yemin ediyorum güvenini asla boşa çıkarmam. Evet senden deli gibi hoşlanıyorum, bundan utanacak değilim veya senden bir karşılık beklemiyorum. Bana güven ve yanında olayım senin acı çekmeni istemiyorum."