OKSİJEN

Ara Sokak

Merhaba güzel kalpli insanlar.

Buraya şu anki ruh halinizin nasıl olduğunu yazar mısınız?

Şu an yapmam gereken en mantıklı şeyin geri dönüp Mina'yı beklemem olduğunun bende farkındayım, ama içimden bir ses kalmam gerektiğini söylüyordu neden bilmiyorum ama içimdeki sese kulak vermeyi istedim bu kez.

Adım sesleri daha doğrusu koşma sesleri o kadar çok yaklaşmıştı ki sokak karanlık olduğundan tam göremiyordum ama siyah kapüşonlu bir benim yaşlarımda zayıf ama sıska olmayan bir çocuk girdi görüş alanıma ve üstüme doğru koşuyordu.

Ben daha ne olduğunu anlayamadan yanımdan geçip gideceğini zannederken bir anda bileğimi tutarak beni duvara yasladı ve bir perde misali üstüme kapandı hemen ardından kapüşonumu kapatıp, kapüşonum ile boynumun arasına soktu kafasını. Ellerini de belime koydu ben hiçbir şekilde kıpırdayamıyordum şoka girmiştim adeta tam şah damarımın üstündeydi burnu ve çok hızlı nefes alıp veriyordu.

Birkaç koşma sesi daha duyulmaya başladı yaklaşmışlardı şu an bu şekilde durduğumuzdan benim yüzümde onun boynuna saklanmıştı ve kokusu başımı döndürmeye başlamıştı başka bir kız olsa bu kokuyu tanıyabilir miydi bilemem ama ben kahve içmeyi çok sevdiğimden anlamıştım acı kahve kokusuydu bu koku, ama sanki başka bir şey daha başka bir koku daha vardı onu çözememiştim.

Şuan ne yapıyordum onu itmem gerekti bu kadar yaklaşmasına izin vermemem gerekirdi daha tanımıyordum bile onu, yüzünü bile görememiştim ama bu yüzünü merak etmediğim anlamına da gelmiyordu tabi ki, çok merak etmiştim, kokusu başımı döndüren bu çocuğun yüzü kim bilir nasıl güzeldi.

Onu itme kararını iptal etmiştim şuan çünkü adım sesleri bu sokağa girmişti ve galiba yardıma ihtiyacı vardı ve sanki zorunda olmasa yapmazmış gibi geliyordu.

Yine de tek kaşımı kaldırarak "Ne oluyor?" diye sordum.

 Tek kaşımı kaldırdığımı göremese bile hissetmiştir çünkü bildiğiniz yüzüm boynuna saklıydı onunda benimde, sesim gerildiğim için istemsizce kısık bir sesle konuşmuştum hatta fısıldamıştım.

Adamlar sokağa girdiğinden olsa gerek sadece "Şşşh" dedi, sesini daha duymamıştım ama verdiği  bu ifadeden bile güzel olduğunu anladım.

Adamlar koşarak önümüzden geçtiler ve ben nihayet kendime gelebilmiştim adamlar gideli birkaç saniye geçmişti ve hala kafasını çıkarmamıştı.

Tekrar tek kaşımı kaldırarak "Cidden ne oluyor gittiler işte üstüme abanmayı bırakır mısın?" dedim ve çocuk nihayet kafasını kapüşonum ile boynum arasından çıkardı ve yavaşça üstümden geri çekildi.

Yüzü inanılmaz bir şekilde çok güzeldi yani yakışıklıydı, hem yakışıklıydı hem de garip bir şekilde kız güzelliği de vardı ve cidden çok yakışıklıydı.

Düzgün bir burnu vardı ve benim kahve rengi gözlerimin aksine onun gözleri Ela ve çok derin, çene kası vardı saçları orta düzeyde uzun ve sanki alınmış gibi biçimli kaşları, upuzun kirpikleri var, dediğim gibi inanılmaz bir şekilde kız güzelliği var yüzünde.

Geri çekilirken kapüşonlusu açılmıştı hemen kapüşonunu kapatıp sağını solunu kontrol etti ve dişlerini sıktı elmacık kemiklerini görebildiğim kadarıyla gördüm sağını solunu kontrol ettikten sonra bana baktı ve;

"Galiba kurtarıcı bir meleksin ha?"dedi hafif gülerek. Allah'ım sana geliyorum.

Gülüşü çok güzeldi her ne kadar tam gülmese de, hiçbir şey anlamadığımdan "Ne?"dedim sonra tekrar etrafını kontrol etti birsinden saklanıyor gibiydi,birisinden saklanmasa böyle bir şey yapmayacağı için bunu düşünmek saçmalıktı ne oluyordu bana?