Sekiz "Biraz Karanlık"

Bölüm 18 *Lütfen Hatırla*

Bölüm Şarkısı: Emre Aydın - Beni Biraz Böyle Hatırla 

Erdem SOYKAN

Eva'nın söylediği sözler kalbime bıçak gibi saplanırken olduğum yerde dona kaldım. Etrafta ölüm sessizliği vardı. Kimse tek kelime dahi edemiyordu. Sertçe yutkundum.

O sırada odaya doktor girmişti. Ayağı kalkıp doktorun Eva'yı muayene etmesini izledim. 

"Nasılsın?" dedi doktor.

"İyiyim, sadece başım ağrıyor."

Gözlerini açıp ışıkla baktı. "Bana ismini söyleyebilir misin?"

"E-eva."

"Soy ismin?"

"Seçkin."

"Şuan bu odada olan herkesi tanıyor musun, bana onların ismini söyler misin?"

Eva başını aşağı yukarı salladı ve Henry'e bakarak sırasıyla herkesin ismini saydı. En son bana baktı. "Onu tanımıyorum."

Gözlerimi sıkıca kapatıp açtım.

"Tanımıyor musun?" dedi doktor şaşkınlıkla.

Eva başını salladı. "Tanımıyorum."

"Peki bana uyanmadan önce en son hatırladığın şeyi söyler misin?"

Elleriyle şakaklarını ovuşturdu. "Pek... pek hatırlamıyorum ama okuldaydım sanırım. Hepimiz oradaydık."

Doktor derin bir nefes verdi. "Pekala, canım. Gayet iyi görünüyorsun. Uzun zamandır uyuduğun için baş ağrısı normaldir. Bir süre daha baş ağrısı ve baş dönmesi gibi sıkıntıların olabilir, endişelenme."

"Uzun zamandır uyuyor muyum?" Gözlerini endişeyle açtı. "Ne kadar süredir, neden?"

"Bir kaza geçirdin, bir haftadır uyuyordun ama uyanacağından hepimiz emindik. Sen çok güçlü bir kızsın. Biraz sonra taburcu olup, evine gidip dinlenebilirsin."

"A-anlayamıyorum." dedi Eva etrafına bakınırken.

"Arkadaşların sana neler olduğunu anlatacak. Kendini çok yormamaya özen göster." Henry'e baktı. "Şimdilik yanında bir kişi kalsın." Daha sonra ise bize baktı sırasıyla. "Siz benimle gelin."

Eva'yı bir süre baktıktan sonra diğerleriyle birlikte doktorun peşinden, odadan çıktım.

"Eva gerçekten beklediğimden de iyi durumda. Açıkçası beklediğimden daha çok şey hatırlıyor. Zamanda karmaşıklık yaşamıyor, yani bu gibi durumlarda genelde hastalar hayatının bir bölümünü hiç yaşamamış sayarlar ama Eva en son nerede olduğunu hatırlıyor, sizi hatırlıyor."

"Beni-" sesim olduğunda tiz çıkınca öksürüp konuşmaya devam ettim. "Beni hatırlamıyor."

"İşin ilginç tarafı da bu. Böyle bir şeyle ilk kez karşılaşıyorum. Sadece seni hatırlamıyor oluşu bir tesadüf değil. Mutlaka bir sebebi olmalı. Beyninin acılarla ve hüzünlerle dolu bir bölümünün çoğunda sen var isen, komple seni ve anıları silmiş olması muhtemel."

Anında kalbimi tuttum. Nefes almakta güçlük çekiyordum.

"Ama onun hayatında en güzel anılara sahip olan kişilerden biri de benim. Beni nasıl unutabilir?"

"Bu konuda ona kızmak yapılacak en büyük hata olur. Seni unutması onun elinde olan bir şey değil. En güzel anılara sahip olduğun gibi aynı oranda kötü anılara da sahipsin demek ki."