💠Daughter of Iron Man💠

#22 - Znowu ona

Pov. Avery
Przebrałam się w suche ciuchy. Później poszłam do salonu. Na kanapie siedział Barton. Zajęłam miejsce obok niego.

- Co to za gość? - Spytał.

- Okazało się, że to mój dawny przyjaciel i on również służył dla Hydry... - Westchnęłam ciężko.

- Zaatakował cię - upierał się.

- Wiem, trochę się posprzeczaliśmy - wyznałam.

- Co się dzieje? - Przejął się. - Widzę, że coś tu nie gra. Nie ukryjesz tego. Nie przede mną.

Przez dłuższą chwilę zastanawiałam się czy mu powiedzieć. Nie było to "bohaterskie".

- Dobrze... - Uległam. - Ale masz nikomu o tym nie mówić. Ojciec już i tak wie. Chodzi o to, że jeden gość w szkole się mnie uczepił. Mnie i Peter'a... Chociaż odkąd wszyscy dowiedzieli się kim jestem, obrał właśnie mnie za swój główny cel.

- Postaw się mu - złapał mnie za ramię. - Jesteś jedną z Avengers. Walczyłaś przeciwko Hydrze i Ultronowi. Nie straszny ci jakiś dzieciak. Daj mu popalić.

- Problem w tym, że nie mogę! - Wybuchłam, wstając gwałtownie z kanapy. - Blokuje mnie to kim jestem! Zaraz powiedzą, że użyłam mocy, a on nie miał przy tym najmniejszych szans... Z drugiej strony, jak komuś powiem, jak to będzie wyglądać? Wybacz, nie chciałam krzyczeć... - Otrząsnęłam się.

- Rozumiem cię - rzekł. - Jednak uważam, że powinnaś wziąć sprawy w swoje ręce. Nie daj sobą pomiatać. Pamiętaj kim jesteś.

- Dzięki Clint... - Odetchnęłam. - Cieszę się, że tu jesteś i mogłam z tobą porozmawiać. Brakuje mi całej naszej drużyny. Mimo, że nie ma was od kilku dni.

- Mnie też ich brakuje - dodał. - Ty, ja i Nat byliśmy tu najlepszymi przyjaciółmi.

- Dokładnie... - Zgodziłam się. - Co cię tu sprowadza?

- Wpadłem was odwiedzić - wyjaśnił. - Nie ma sensu się na siebie gniewać. Chociaż jestem wściekły na Starka, że nas zamknął w tym więzieniu.

- Wiesz jaki on jest - zaśmiałam się. - Znasz go dłużej ode mnie.

- Clint? - Zdziwiła się Wanda, wchodząc do pomieszczenia. - Co tu robisz? Avery? Czy ty nie miałaś przypadkiem...

- Zostawię was samych - przerwałam jej. - Muszę coś załatwić.

- Chwila! - Zatrzymał mnie Barton. - Wanda, proszę cię dokończ co chciałaś powiedzieć.

- Nie musi kończyć - zdenerwowałam się lekko. - To ja lecę! - Wyrwałam się mężczyźnie i pobiegłam w stronę ambulatorium.

- Avery! - Krzyknął Sokole Oko. - Co się z nią stało?

- Avery ma problemy z ręką - wyznała Wanda. - Z tego co wiem jakiś chłopak jej ją złamał. Nie miała gipsu. Dlatego się wtrąciłam. Lepiej zawiadomię Starka.

- Stój - zaprotestował Clint. - Zostawmy ją. Ona sama musi się z tym zmierzyć. Poza tym, gdyby naprawdę była złamana, już dawno by nam powiedziała, że ją boli.

- Chyba, że dobrze to ukrywa - dopowiedziała dziewczyna.

Tymczasem ja zaczęłam owijać nadgarstek bandażem. Popieram Bartona. Uważam, że ręka wcale nie jest złamana. Zrobiłam sobie prześwietlenie i miałam rację. To tylko lekkie uszkodzenie. Nic poważnego. Wyszłam z pomieszczenia i ruszyłam w stronę sali, w której odbywał się wywiad. Panowała tam cisza. Pewnie mają przerwę czy coś.