Walang kinatatakutan si Skie Vernon Santford. Simula noong iniwan siya ni Vena, nag-iba ang kaniyang ugali, hindi na ito ang taong naging parte ng kaniyang buhay.
Harap-harapan siyang sinaktan. Muntikan pang mawala ang bata sa kaniyang sinapupunan...
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Her POV
Nakaluhod ako ngayon sa harapan ng isang lalaki habang humahagolgol. Siya naman ay prenteng nakaupo sa harapan ko na tila isang hari na walang sino man ang tatalikod sa mga utos niya. He's so ruthless! Nasaksihan ko kung paano niya patayin ang sariling magulang niya, kung paano niya rin patayin ang sariling girlfriend niya! Wala siyang awa! Hindi siya natatakot! Pero natatakot ako para sa sarili ko, natatakot ako sa kinahahatungan namin ng anak niya!
o anak niya ang nasa sinapupunan ko ngayon. Hindi ko matanggap na mamatay tao pala ang naka buntis sa akin. He always wore a mask pero hindi nito matatakpan ang masamang budhi niya.
"Spill it out, give me a valid reason." malamig pa sa yelo na usal niya. May hawak siyang baril sa kamay at pinaikot-ikot niya pa 'to. Mariin kong pinikit muli ang mga mata, iniwas ko ang tingin sa baril niyang may bahid na dugo. Limang tao ang naka handusay ngayon sa harapan ko, at kilalang-kilala ko ang mga taong 'to. My best friend, my boyfriend, my brother and my father. Ang isa naman ay kakilala ko pa lang. gusto ko siyang saktan dahil sa ginawa niya pero natatakot ako na baka saktan niya din ako, nagdadalang-tao ako ngayon! Ayokong mawala ang anak ko sa sarili kong kagagahan.
Im sorry Dad, kuya, Amy, Jules, Kitty. Mag hihiganti ako.
"I'm pregnant," mabilis na sagot ko habang naka-yuko, hindi man lang siya gumalaw sa kinauupuan niya sa halip ay tinutukan niya ako ng baril sa ulo. I almost lost my breath, nanginginig na ang mga kamay ko, pawis na pawis din ang noo ko. Tila mawawalan ako ng hininga dahil sa kaba at takot na nararamdaman ko ngayon.
"Uhm... Really? Who's the father then? I want him gone too,"
"I don't know who's the father, one night stand lang ang nangyari no'n. I'm sorry hindi ko talaga siya kilala, please let me go, I'm begging."
Anak mo 'to hayop ka! Pero hindi ko sasabihin sa'yo na may anak ka sa akin dahil kinamumuhian kita! Hindi ka lang masama, mamatay tao ka rin! Walang hiya ka! Mamatay ka na!
"Stand up." utos niya. Mabilis ko naman siyang sinunod habang andito parin ang kaba sa dibdib ko. Naramdaman kong tumayo siya sa kinauupuan niya, lumapit siya sa akin sabay hila ng buhok ko. Napapikit ako dahil sa sakit, gusto kong dumaing pero pinipigilan ko ang sarili ko.
Hold on baby please. 'Wag mong iwan si Mommy, alam kong mas malakas ka kay Mommy, 'wag mo 'ko iwan baby.
"Leo, June," tawag niya sa dalawang tauhan niya. Mabilis namang lumapit ang dalawa habang may ngisi sa labi.
"You can do whatever you want to do with her."
"Pwede bang matikman boss?"
"Mukhang masarap 'to boss ah! Salamat!"
Tuluyan na nga akong nawalan ng pag asa. Bahagya akong tinulak ng lalaki, panay ang piglas ko para makawala sa kanila pero hindi nila ako hinayaan. What if sasabihin ko na lang kaya sa kanya na anak niya 'to? Pakakawalan niya kaya ako?
Lumapit ang isang lalaki sa akin, hinaplos niya ang hita ko sanhi nang pag atras ko.
"No! Please! Please 'wag ninyong gawin 'to sa akin! Nagmamakaawa ako! I'm pregnant! Please please!" pero imbis na tumigil, tumawa lamang sila. Mabilis na hinila ng isang lalaki ang shorts ko, tumambad sa kanila ang itim kong panty. Impit na hagolgol ang ginawa ko, hindi ako makagalaw sa kinalalagyan ko, hindi ako makakatakas.
"Tama na! Tama na! Tulong!"
"'Wag! Nagmamakaawa ako sainyo!"
Isang marahas na paghila ang ginawa nila sa damit ko. "'Wag! Tama na! Maawa kayo sa'kin buntis ako! Tama na!"
They both didn't stop. Tinakpan pa ng isang lalaki ang bibig ko habang nilalamas nito ang sarili kong dibdib. Ang isa naman ay hinahaplos ang binti ko. Stop! Stop! Please nagmamakaawa ako.
"Hmm! Hmmp!" I can't yell. Harap-harapan na nila akong binababoy ngayon pero wala man lang ginawa ang lalaking mamatay taong nasa harapan ko. Nanood lamang siya sa kababuyang ginawa ng mga tauhan niya sa akin. Pinikit ko muli ng mariin ang aking mata, humahagolgol na ako, nahihirapan na ako huminga.
"Ah!" impit na ungol ko nang marahas na kinurot ng lalaki ang utong ko. Gusto ko siyang pigilan, gusto ko silang ipakulong! Walang hiya sila! Walang hiya sila. Tama na! Ayoko na!
"Boss! Pwede na ba naming galawin?" ngising tanong ng isang lalaki sa boss nila. Nilunok ko ang sariling laway, tumingala ako habang pikit na pikit na ang mga mata, pagod na pagod na ako, gusto ko nang mamatay. Ayoko na. I'm sorry baby, I'm really sorry.
"M- dugo! Boss may dugo!" Tarantang sigaw ni Leo nang makita niya ang dugo sa pagitan ng binti ko. Ngayon ko lang binanggit ang pangalan niya, kita ko ang pamumutla ng mukha niya ganu'n din ang isa. Kinuyom ko ng mariin ang kamao para damdamin ang sakit. Argh! My baby!
"Boss! Anong gagawin natin!"
Wala na akong lakas para mag salita. Please baby, 'wag mong iwan si Mommy. 'Wag mo akong iwan anak, nagmamakaawa ako sa'yo.
"Fvck!" malutong na mura ng kung sino pero pagod na pagod na talaga ako. Dahan-dahan kong pinikit ang mga mata.
Kahit kailan! Or hibla lang naman ng buhok ng anak ko? Hindi mo mahahawakan! Hindi mo makikita ang sarili mong anak!
"Kuya Van!"
"What did you do to her, SKIE VERNON?!"
Bago pa man ako tuluyang mawalan ng malay, narinig ko ang pangalan ng mamatay tao na ama ng anak ko. He's Skie Vernon! Fvcking murderer. Hinding-hindi kita mapapatawad sa ginawa mo sa akin. Kung sakali mang magtagpo ang landas nating muli, gagawin ko ang lahat ng makakaya ko.
Walang hiya ka! Bakit mo 'ko pinaparusahan ng ganito. Kung kilala ko lang 'yang mukhang nakatago suot mong mask, papakulong kita, ngunit... Dahil sa mask na 'yan, mahihirapan akong makilala kung sino ka nga ba talaga.
Hold on baby.
Gagawin ko ang lahat para hindi mag krus ang landas niyo ng ama mo baby, itatago kita mula sa kanya. Mula sa mamatay tao! ***
