8. Bölüm

52 9 22
                                    

Selam ve iyi geceler❤️

Fenerlerimiz açık bir şekilde aşağıya düşmeden -en azından ben- inebildiğimizde babam kiler olarak kullandığımız odadan çıkıyordu. Elinde de mumlar vardı.

"Şu jeneratörü bir an önce yaptırsak iyi olacak Onur. Fenerlerinizi de kapatın, şarjınız bitmesin." dedi annem. Muhtemelen biz gelmeden önce aldığı çakmak ile, babamın elindeki tüm mumları yakıp etrafa yerleştirdi.

Mete "Bu kadar şiddetli olacağını düşünmemiştim." dedi. Bu sırada halıyı izliyor, ayağımla desenler çiziyordum oturduğum yerde. "Camdan bakayım dedim. Açar açmaz geri uçuyordum resmen. Böyle bir şey yok. Ayrıca kaptan, görünen o ki bu akşam bizimlesin. Bu halde dışarı çıkılmaz."

Gözlerim büyüdü hala halıda desenler çizmeye devam ederken ama kafamı kaldırmadım.

Karan "Yok ya durur herhalde birazdan." dedi emin olmayan bir sesle.

Mete "Sanmıyorum valla." diyerek arkasına yaslandığında babam söze girdi. "Bu gece dinecek gibi durmuyor."

Annem onayladı babamı. "Yarın okul da yok ayrıca. Bugün misafirimiz olman iyi olur Karan."

Düşündü biraz Karan. "Peki o zaman, ben anneme haber vereyim." Kısa bir telefon görüşmesi yapıp geri geldi. "Annemin size çokça selamı var."

"Sen de söyleseydin."

"İletirim bir dahakine Aylin abla."

Herkes bir tarafta oturmaya devam ederken yüzlerine kısaca baktım. Telefonuyle ilgilenen yoktu. Sanki mumların dalgalanan ateşi hipnotize etmiş gibi gözler hep onların üstündeydi. Loş ışığı sevdiğimden dolayı mutluydum şu an. Üstelik değer verip sevdiğim insanlarla birlikteyim değil mi? Keşke Beria'yı bize davet etseydim. Güzel bir gece geçirirdik birlikte, yağmurun eşliğinde. Belki biraz korkardık şimşekten ve gök gürültüsünden ama gülerdik hemen sonra halimize.

Kulaklarını sessizce çınlatmayı bırakıp ona mesaj atmaya karar verdim. Ayrıca Beria farklı bir semtte oturuyordu. Araba ile 15 dakikalık uzaklıktaydı. Orada da böyle yağıyor muydu yağmur?

Ayris: Heey

Orada havalar nasıl :d

Miss B: Felaket.

Demin öyle bir gök gürüldedi ki altıma ediyordum az kalsın.

Ayris: Ehehe korkmuş mu benim cesur kızım??

Miss B: Yesinler cesur kızını.

Sizin orası nasıl?

Karan gitti mi?

Ayris: Aynı burası da.

Veeee,

Hayır gidemedi.

Bu gece burada kalacak.

Miss B: Oha!

Çocuğu eve attığın yetmiyor bir de gece evine göndermiyorsun demek :d

Vay Ayris Hanım aştınız kendinizi...

Ay Işıltısı Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin