Başlamadan biter miydi bir şey? Yoksa başlamadığı için ortada bir şey yok mudur hiç? Ama inkar edilir mi onca şey? Onca güzel söz, onca güzel zaman.
Belki kaderimiz hiç bir olmamıştı bizim. Ya da belki de bu kadardı bizim kaderlerimizdeki rolümüz.Karan ile Beria'lara kadar birlikte yürüdükten sonra ayrılmıştık. Mete ile eve geldiğimizde ise sadece "İyi geceler." diyerek çıkmıştım odama. Üstümdeki kıyafetleri çıkarıp pijamalarımı giyer giymez de yatağa atmıştım kendimi. Siyaz yanımda uyuyordu ve ben yatalı iki saat olmasına rağmen uyumamıştım. Daha doğrusu uyuyamamıştım. Ağladığım için de başım ağrıyordu üstelik. Kafamın içinde "Nasıl bitireceğiz bizi?" sorusu dolanıp duruyordu. Bu da baş ağrıma hiç yardımcı olmuyordu.
Tek tesellim de yoğun kar yağışından dolayı yarının tatil olmasıydı. Fakat yeterli bir teselli değildi elbette.Ben onunla mesafelere de katlanırdım. O olsun yeter ki. Tek bir sözüne bakıyordu her şey. Ne derdi, ne yapardı bilmiyorum.
Siyaz'ı ezmemeye çalışarak yan tarafıma döndüm. Yavaş yavaş alışıyordum yatakta bir kedi olmasına. Daha doğrusu; bütünüyle, evde bir kedi olmasına.
Telefonumu alıp kilit ekranını açtığımda saat üçü altı geçiyordu. Parmak izimle kilidi açtım ve gelen bildirimlere baktım.
@beriaoluk seni bir posta etiketledi.
❄️❤️ @suzmoonri
📷: @meteuzFotoğrafı beğenip yorum yaptıktan sonra ben bir şeyler paylaşmak için fotoğraflara girdim. Karan'la oturduğumuz parkta çektiğim fotoğrafı hikayemde paylaştım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Ay Işıltısı
Teen Fictionsuzmoonri: Umudum yok ama yazacağım... Biliyorum... Bir dizide, bir filmde ya da bir kitapta değiliz. Ama ben sana yazsam, Sen cevap versen, Konuşsak, Bana alışsan, Beni sevsen... Olmaz mı? O kadar mı imkansızız? BojoHoy × Tüm Hakları Saklıdır. |27...