Vücudumda kan yerine dolaşan alkolün etkisiyle bulanıklaşan bakışlarım bazı ufak tefek şeyleri seçiyordu. Bunlardan biri yüzümün yanından geçip sırtımı yasladığı aynaya yaslanan elinin üzerindeki kartal dövmesi...
Yaralı parmakları terden birbirine...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Çünkü beklenen ok, insana daha yavaş saplanır.
İlahi Komedya / Cennet, Dante Alighieri
♥♣
Rüyalarımı her zaman çok sık hatırlayan biri olmamıştım. Rüyalarım kaçamadığım düşüncelerimin sıkışıp kalarak beni içine çektiği bir buhran havuzuydu. Ben o havuzda çoğu kez boğulmuştum.
Eskiden bir kalbim olmadığına inanırdım, kalbimin yerine parıldayan bir elmas taşıyordum. Ben bir elmastım, biliyordum ve parıltım insanları bana çekiyordu. Parıltıma çekilmeyen tek biri vardı.
O, benim parıltıma çekilmemişti.
O, benim dışarı yansıttığım günahın tutkusuna çekilmişti.
Bizi birleştiren bir günah olmuştu ve ayıran da birbirimize karşı işlediğimiz günahtı. Kalp kırmanın en büyük günahlardan biri olduğunu öğreneli çok olmamıştı.
Kalp kırmıştım, kalbim kırılmıştı.
Önüme bırakılan büyük fincanla irkilerek bakışlarımı karşımda bana anlayışla bakan kahverengi gözlere çevirdim. Dudakları onda görmeye alışık olduğum sıcak gülümsemesiyle kıvrıldı. "Bence ellerinin arasındaki çoktan soğudu." Dalgın bakışlarım avuçlarımı bastırdığım diğer fincana düştüğünde dudaklarım mahcubiyetle kıvrıldı.
"Teşekkür ederim."
Soğuk fincanı alarak geri çekilirken sıcak olanı ellerimin arasına aldığımda içinden tüten tatlı kokuyla burun kıvırdım. "Böğürtlen çayını çok severim, kendimi yorgun ya da uykusuz hissettiğimde beni rahatlatıyor."
"Umarım bende de işe yarar, bu aralar uyuduğum söylenemez." Sıcak bardağın içine üfleyerek dudaklarıma yaklaştırıp küçük bir yudum aldım.
"Tadı acı gelirse biraz daha bal ekleyebilirim."
"Tadı çok güzel, teşekkür ederim."
Gülümseyerek teşekkürümü kabul ederken gözlerim önümdeki tezgâhın üzerinde duran telefonuma takıldı. Kilit düğmesine basarak saate baktım. Buraya geleli bir saat olmuştu. Uykusuz bir gece geçirmiş, zorla uyumaya çalışsam da kısa dalışlarım hariç uykunun kollarına kendimi bırakamamıştım. Üzerimdeki yorgunluğu atmayı dileyerek yürüyüşe çıkmak istemiş ama kapının önüne biriken gazetecilerle geri odama girmiştim.
Hush Hush'ta annemin gerçekleştirdiği şovla beraber birçok kişi bizi konuşmaya başlamıştı. Şehrin yerel gazetesinde haberlerimiz çıkarken herkes babamı merak ediyordu. Babam hapiste miydi? Yoksa birileri onu kaçırmış mıydı? Babam kefaletinin ödenmesiyle serbestti, ki bunu bekliyorduk. Annem günler önce beni karşısına alarak planını anlatırken bütün olasılıkları konuşmuştuk. Babam isminin karalanmaması için, özgürlüğüne kavuşmak için her şeyi yapabilecek biriydi. Ünü onun için her şeydi ama dışarı çıkabilmesi için de o ününü anneme vermesi gerekiyordu.
