Vücudumda kan yerine dolaşan alkolün etkisiyle bulanıklaşan bakışlarım bazı ufak tefek şeyleri seçiyordu. Bunlardan biri yüzümün yanından geçip sırtımı yasladığı aynaya yaslanan elinin üzerindeki kartal dövmesi...
Yaralı parmakları terden birbirine...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"...Yalnız kendinde varsın, yalnız kendi kendini anlıyorsun.
Birbirinizi, sen onu, o da seni anladığınız için de kendini seviyor,
Ve kendi kendine gülümsüyorsun."
İlahi Komedya / Cennet, Dante Alighieri
♥♣
Seneler Önce
Dalyan
Şeytan, avucuna biriken toprağı güçlü nefesini bırakarak dağıtırken o toprak taneleri dünyanın dört bir yanına yayıldı. Yayıldıkça insanların arasına sızarak onların bedenlerini sardı, derilerinin altına girerek kalplerine ulaşmaya başladı. Kalpleri aşk duygusuyla atan her insanın kalbine sızarak lanetini bulaştırmaya çalışırken bazı insanlar buna yenildi ve kalpleri saf kötülükle doldu. Bazılarının kalbi buna karşı çıktı ve direndi, aşkı doyasıya tattı.
Şeytanın güçlü nefesiyle dağılan toprak taneleri, tatlı yaz meltemine kapılarak yönünü şaşırıp senelerce izi silinmeyecek topraklara ulaştı, o gün iki kalbi esir alıp lanetleyeceğini bilerek ilerliyordu. O iki kalbi en insafsız oyununa alet edecek, önce gözlerini aşktan kör edip sonra aşkın ateşinde onları yakarak canlarını acıtacaktı. O iki insan öyle bir yanacaklardı ki, son nefeslerine kadar o acıyı unutamayacaklardı. Öyle yanacaklardı ki, külleri iki şehrin temiz topraklarını günaha boyayacaktı. Ve külleri savrularak kendi tohumlarına karışacak, onun talihsiz kaderini de yazmış olacaklardı.
Kırık kalpten doğan günah, bir laneti doğuracak ve tarih defalarca kez tekrarlanacaktı. O günah kendi tohumlarına bulaşarak kaderle bir kere daha oynayacaktı.
Toprak tanesi havada süzülerek avının ensesine dişlerini geçirdiğinde genç adamın dalgın bakışları yeni yeni alışmaya başladığı şehirde dolaşıyordu. Buraya sürgün edilerek gönderilmişti ama itiraz etmemişti. Nedense buranın kurtuluşu olduğuna inanıyordu, bu yüzden babasına karşı çıkmamış, Dalyan'daki otele çalışmaya gelmişti. Gelirken bunun bir ceza olduğunu düşünse de her şeyden uzaklaşmak onun için hediyeydi, üstelik günleri burada, İstanbul'da olduğundan daha sakin ve güzel geçiyordu. Gözleri elindeki ajandanın temiz sayfasına aldığı notlarda dolaştı. Önemli tarihlerle ilgili ufak tefek notlar almıştı. O önemli günlerin birindeydi, Yunanistan'dan turist gemisi gelecek ve her gün ayak izlerini bıraktığı otelde konaklayacaklardı. Yunanistan'dan turist gelmesi halkı heyecanlandırmıştı, birçoğuna maddi açıdan katkı sağlayacağının farkındalardı.
