Vücudumda kan yerine dolaşan alkolün etkisiyle bulanıklaşan bakışlarım bazı ufak tefek şeyleri seçiyordu. Bunlardan biri yüzümün yanından geçip sırtımı yasladığı aynaya yaslanan elinin üzerindeki kartal dövmesi...
Yaralı parmakları terden birbirine...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Büyük olur küçük kıvılcımın alevi.
İlahi Komedya / Cennet, Dante Alighieri
♥♣
"Geri dönerse ne yapacağımı düşünmemiştim," demiştim Buğlem Hanım'a. Soğuk parmaklarımı birbirine kenetleyerek oynarken bakışlarım oturduğum koltuğun sağında kalan camdan dışarıda dolaşmıştı. "Ve o geri döndü."
Buğlem Hanım'ın odası göz yormayacak bir büyüklükteydi ve ferahtı. Dikkat dağıtacak eşyalardan uzak dururken az eşya olmasına rağmen sıcacık bir hissi vardı. Açık renklerin içine sığınan bu yerde sanki bir büyü vardı. Buğlem Hanım'la göz göze geldiğim anda omuzlarımdaki yükü kenara bırakıp her şeyi anlatmak istemiştim.
"Bir şekilde mutlaka tekrar karşılaşacağız ve ben o âna geri dönmekten korkuyorum." O anda gözlerimin önüne düşen görüntüyle ürpermiştim. "Yüzünü öyle kanlar içinde, öfkeden delirmiş bir hâlde görmek istemiyorum."
"Anlattığına göre Timur, sana gerçekten değer veriyor," dediğinde ismini duymak kalbimde fırtınalar estirmişti. Fırtına öyle kuvvetliydi ki, rüzgâr kalbimin çatlaklarından sızıp yaralarımı acıtmıştı. "Ona bir adım atsan aynı şeyleri tekrarlayacağına inanıyor musun?"
"Bilmiyorum."
O gün canımı yakmak için Aksel'e saldırmıştı, bunu unutamıyordum.
Zaman geçip giderken ona dair hiçbir şey bilmiyordum. Neredeydi, ne yapıyordu? Ne hâldeydi?
Ona dair kocaman bir bilinmezliğin içindeyken buna alışmam mı gerekiyor, bilmiyordum. Dilimden olumsuz kelimeler dökülürken kalbimden, dilimden dökülen olumsuz kelimeleri destekleyecek duygular geçmiyordu. Onunla aramdaki bağın koptuğunu bir türlü hissedemiyordum. Hasar almış, belki o bağ incelmişti ama bir türlü kopmamıştı ve kopmadığını bilmek, hissetmek beni çıkmaza sürüklüyordu.
Kelebek ve Ediz'in nişanı iki aileye bomba gibi düşerken günler sonra bir akşam yemeğinde ailelerimizle karar vermiş ve hazırlıklara başlamıştık. Nişanı yeni yıla gireceğimiz gün gerçekleştirmek isterlerken nişanın yapılacağı yer olarak bizim otelimiz seçilmişti. Dün akşam otelde ayarlanan odalara yerleşmiştik. Bir kat sadece Kelebek, ben ve arkadaşlarım için kapatılırken o akşamı benim odamda bir şeyler içip, konuşup sohbet ederek geçirdik. Akın ve Giray'ın dönmesiyle kadromuz tamamlanmıştı, şampanyaları üst üste devirmiş, Ediz ve Kelebek'e sataşarak eğlenip keyifli zamanlar geçirmiştik.
Nişan akşamından konu açıldığında hepsi onun geleceğinden bahsetmişti. Bunu duymak bile beni kâbuslara sürüklemişti. Onunla karşı karşıya geldiğimiz ânı kâbusumda sürekli farklı şekillerde görüyordum ve her seferinde yüzü kanlar içindeydi, Aksel ayaklarının dibine yığılmış, yüzü bembeyazdı. Aynı şeyi birçok kere görmek berbattı ve bilincim bana acımasızca oyun oynuyordu. Üstelik onun evindeki karşılaşmamızdan kimseye bahsetmemiştim.
