BİLİNENLERİN ÖTESİNDE AŞK! [TAMAMLANDI]

{11} Katil

11. Bölüme hoş geldin :)

Nasılsın?

Bu bölümü betimleme yapmaya çalışarak yazdım. Hehehe şimdi dışarıya çıkacağım, gezip geleceğim :)

Bölümleri atınca içim rahatladı. Bu gün gelmesi gerekiyor yetiştiremem diye.

Bu arda aklıma bir kurgu geldi. Bilim kurgu sevenler kendini beli edebilir mi? Yoksa aşk konulu başka bir konu mu bulmalıyım?

Bilim kurgunun konusu hazırı hemen buraya bırakıyorum.

İnsanlara takılan minik bir çip, Dünya'yı, İnsanlığı ne kadar tehlikeli bir olaya sürükleyebilirdi?

İnsanları robotlaştıran bir çip. Sadece 300 yıl yaşamak için duygularından vazgeçer misin?

İnsanlar gerekli ve gereksiz diye ikiye ayrılıyordu. Gereksiz olanlar tek bir tuşla öldürülürken, gerekli olanların duyguları alınıyordu.

Teknoloji hiç bu kadar tehlikeli olmamıştı.

2 kitaptan oluşan bir kurgu olacak. 

 İlk kitabın adı ; İnsanlığın savaşı 1: Kaçış 

İkinci kitabın adı ; İnsanlığın savaşı 2: Direniş 

Okuyacak olanlar ses versin :)

Hadi bu hikayemize geçelim :)

İyi okumalar...

#################

Esila sabah Baran'ın bağrışı ile uyanmıştı. Yatağından kalkıp yavaş adımlar ile aşağıya indi. Baran'ın bahçede bağırdığını gördüğü zaman kapıdan ona bakmaya başladı.

Baran karşısında duran ve korkudan titreyen korumalara bağırıyordu. "KİM BİLGİLERİ SIZDIRIYOR! BEN BULMAZ MIYIM ULAN!" 

Korumalardan  çıt çıkmadığı zaman Baran "YAPAN KİŞİ ŞİMDİ SÖYLERSE SADECE DİLİNİ KESERİM! EĞER KENDİM BULURSAM İŞKENCE YAPA YAPA ÖLDÜRÜRÜM!"

Esila duyduğu şey ile bir kaç adım gerilemişti. Baran'ın kötü işlerde olduğunu biliyordu ama can alacak kadar cani olduğunu düşünmüyordu.

Esila kendini biraz toparlayarak odasına çıkmıştı. Kendine sürekli "Burada daha fazla kalmam." diyordu.

Esila aldığı el çantasına bir kaç parça eşya koymuştu. Sırt çantasına da kitaplarını koyarak aşağıya indi. 

Esila'yı fark eden Baran, Esila'nın yanına geldi. Esila korku ile Baran'a bakıyordu.

Baran "Esila nereye?" diye sakince sormasına rağmen Esila yerinde zıplamıştı. Baran kaşlarını çatıp, titreyen sevdiğine baktı.

"Bir sorun mu var?" diye sorarak elini Esila'ya doğru uzattı. Esila bir kaç adım geriye gidince Baran elini indirmişti.

Esila kekeleyerek konuşmaya başladı. "Ben gidiyorum, burada kalmak istemiyorum."

Baran "Saçmalama Esila, hiç bir yere gidemezsin!" sert bir seste söylemişti. 

Esila korku ile "Gitmek istiyorum, zorla tutamazsın beni. Adam kaçırmak olur."

Baran, Esila'nın elinden çantayı alarak "Esila, sinirliyim güzelim. Üstüme gelme, kalbini kırmak istemiyorum. Düzgünce anlat ne olduğunu."