BİLİNENLERİN ÖTESİNDE AŞK! [TAMAMLANDI]

{12} SARHOŞ

Bir önce ki bölüme az vote geli. 

Eğer bu bölüe de 20 okuma gelip de bir ya da iki oy gelirse bir sonraki bölümü altı gün sonraya kadar beklersiniz. 

Normalde en fazla üç gün ara ile geliyor. Üç güne de fazla çıkarmamaya çalışıyorum. Yani, bölümün gelme hızı size bağlı.

Bundan sonra böyle, vote sayısına göre daha hızlı bölüm atacağım. İlginiz için teşekkür ederim.

İyi okumalar...

#################

Baran hıçkıra hıçkıra ağlayan sevdiğine baktı saatlerce. Sadece bir günde iki kişi yıkılmıştı. Biri sevdiği tarafından diğeri güvendiği insanlar tarafından.

İkiside yardıma ihtiyaç duyuyordu ama birbirlerine yardım edemiyorlardı. Oysa Baran kendini anlatsa, Esila, Baran'ın onu neden aldığını öğrense.

İkisinin ilacı da birbirlerinde idi ama birbirlerinden o ilaçları alamayacak kadar kör kalmışlardı. 

Bir tarafta sevginin içinde sevilmediğini düşünen Esila. Diğer tarafta kendini açıklayabilecekken, kendini açıklayamayacağını sanan Baran.

İkisi de biliyordu aslında, Esila da Baran'ın ona değer verdiğini anlamıştı, Baran da Esilan'ın zorlasa onu dinleyeceğini biliyordu.

Neden konuşmuyorlar diye soruyorsunuz biliyorum. Bu sorunun cevabı; Esila sanıyor ki Baran tek gecelik takılan biri, Baran sanıyor ki Esila'ya onu sevdiğini söylese büyük bir çıkmaza girecek.

Aşkta da böyle böyle kaybederdi ya insan. Korkarak kaybederdi, zaten her şeyimizi korktuğumuz için kaybetmedik mi?

Baran, Esila'yı yerden kaldırmak için yanına gitti. Sevdiği kadın ağlamasın diye ona nefretle bakmasını kabul edebilecek duruma gelmişti.

Nasıl bir acıydı bu? Sevdiği kadının nefretinden daha çok acıtıyordu, sevdiği kadının üzülmesi.

Baran, Esila'nın koluna girip ayağa kaldırdı. Esila kolunu sert bir şekilde Baran'ın elinden çekip "UZAK DUR BENDEN!" diye bağırdı.

Baran bir kaç adım geri gitmişti. Esila'yı ürkütmeyi hiç bir zaman istememişti. "Ben gitmek istiyorum." dedi Esila gözünden akan yaşlar ile.

Baran "Bırakamam, Esila bunu isteme güzelim. Sana bu kadar yakın olmuşken benden tekrar uzaklaşma."

Bir süre Esila'nın gözlerine bakıp konuşmaya başladı. "Sana ihtiyacım var." 

Esila ağlarken "NEDEN BEN? NEDEN? BAŞKA KIZ YOK MUYDU SATIN ALACAĞIN! NE İHTİYACI, NE!"

Esila, Baran'dan cevap alamadığı zaman  tekrar bağırmaya başladı. "GİTMEK İSTİYORUM! AKŞAMA GERİ GELİRİM, paran için endişe etme." sona doğru fısıldamıştı.

Esila kapıya yöneldiği zaman Baran'ın kalın sesini duymuştu. "Motoru alabilirsin." Esila motorun yanına gidince koruma ona anahtarı vermişti.

Esila yol boyunca dikkatli bir şekilde motoru sürmüştü. Hız bile yapmamıştı, en sevdiği şeyler bile uzak geliyordu şu anda.

Neden böyle olmuştu içi? Kime kırgındı? Abisinin onu satmasına mı kırgındı? Yoksa Baran'ın onu satın almış olmasına mı?

Esila sahile geldiği zaman motordan inip Serkan'ı aramıştı. Ağlayacağı bir omuza ihtiyaç duyuyordu ve bu kişi için onu seçmişti.