Cʀʏsᴛᴀʟ Sɴᴏᴡ ❄ Park Jirosé ✔

❄FİNAL❄

3288 kelime...umarım okumaya üşenmeyeceğiniz gibi yorum yapmaya da üşenmezsiniz bebeklerim...

❄

"BİRİ YARDIM ETSİN!"kollarımın arasındaki zayıfladığından dolayı tüy kadar hafif olan solmuş bedeni fazla sarsmadan hastane kapısından içeriye girmiş ortalığa bağırıyordum.

"LÜTFEN BİRİ BAKSIN!" Gözler üzerimde toplandığında buraya doğru koşan birkaç doktor ve hemşire gördüm.

"Lütfen!" dedim ağlamaktan sesimin kısıldığını fark ederek.

"Chaeyoung!" hızla koşan kadın hemşireyi gördüğümde bir sedye kapıp yanıma gelmişti.

"Ona ne oldu?!"Elimdeki bedeni sedyeye yatırmamı işaret ettiğinde yardımıyla yatırmıştım.

"B-Bilmiyorum birden bayıldı" kolundaki saate baktığında bana geri döndü.

"Geç kaldınız!!"

"Nabzı atmıyor, çabuk odaya!"diye tekrar bağırdığında birkaç kişi ile beraber uzun koridorda yatağı hızlıca sürmeye başladılar.

"N-Ne?" olduğum yere mühürlendiğimde duyduğum şeyleri idraak etmeye çalışıyordum.

Nabzı atmıyor...

Arkasından yetiştiğimde asansöre binmişlerdi, bende binecekken kadın durdurdu.

"Binemezsiniz!"

"Ama-" suratıma kapanan asansörle sinirlenip yandaki merdivenlere yöneldim.

"Jimin sakin ol!" benimle birlikte koşuşturan çocukları umursamayarak her kat çıktığımda karşımdaki asansöre baktım. Hangi katta ineceklerini kontrol ediyordum.

4. katta indiklerinde arkalarına yetiştim ve kadın beni tekrar görünce şaşkınlık içerisine girmişti. Arsından hızla bir odaya girdiklerinde göğsümden tutularak durdurulmuştum.

"Üzgünüm ama acil bir durumda odaya girmek yasaktır. Lütfen dışarda bekleyin!"

"Ama onu yalnız bırakamam!"

"Beni biraz daha oyalanırsanız Chaeyoung'a geç müdahale etmiş olacağım bu da onun hayatının sonu demek. Lütfen beni dinleyin."dediğinde beynim durmuştu ama hemen algılamak için çabalamış ve geri çekilerek kapının yüzüme kapatılmasına izin vermiştim.

Yan tarafa dönünce açık olan perdeden içeriye baktım.

Sedyeyi yatağın yanına yaklaştırdılar ve bir kısmı ayaklarından diğerleri de kollarından tutup aynı anda kaldırarak yatağa koyduklarında yere düşen şeyle büyük bir şoka girmiştim.

"Olamaz , Chaeyoung!"diye bağırıp cama vurduğumda korkan hemşire hızlıca gelip perdeleri kapatmaya çalışmıştı.

"O da ne öyle!! " perdeleri sonunda kapatacakken tekrar bağırdım.

"Hayır, bana açıklama borçlusunuz!Hayır Rosé"

Omzumdan güçlü bir şekilde tutulup geri çektiklerinde kapıda dayanmak için hareketlenmiştim ama beni yine durdurlarmıştı.

"Jimin sakin ol !"

"Bırakın beni, anlamam gerekiyor. Gördüklerimi doğrulamam gerekiyor!"