Melisśa

1. Bölüm: Ben kimim? Neredeyim?

*Zara Larsson
Uncover*

Gözlerim yavaş yavaş açılmaya başladı. Başım ağrıyordu. Gözümü açmayı başardığımda ormandaydım. Kar yağıyordu ve hava buz gibiydi. Bir ağaca yaslanmıştım. Elimi başıma götürdüm. Ama hiç bir şişlik yoktu oysaki çok ağrıyordu. Belki de bu ağrının sebebi soğuktandı. Bunu bilmiyordum. Aslında en garibi hiç bir şey hatırlamıyordum. Aklımda bir sürü soru vardı. Ben kimim? Buraya nasıl geldim? Neden hiç bir şey hatırlamıyorum? Yanıtını bilmediğim daha birçok soru vardı.

Üstümü aradım, belki bir isim, bir kart var mı diye. Ama bulamadım. Sonra bir kolye takıldı gözüme. Nedense tanıdık gelmişti. Ve kolyenin arkasına baktım. Şu yazıyordu: "277" Bu sayılar neyi ifade ediyordu? Ve ya benim ile alakası yok muydu? Bunu ben mi aldım? Yoksa birimi hediye etti? Off... Hiç birine cevap bulamıyorum. Derken... Ayağa kalktım. Kalktığımda başım dönüyordu. Kendimi toparlayınca yürümeye başladım. Biraz yürüdükten sonra bir kafeterya çıktı karşıma. Üşüdüğüm için hemen oraya girdim. Odun kokusu yayılmıştı etrafa. Hemen bir yere oturdum. Garson yanıma geldi. Sipariş vermedim. Garson gidince cebimi aradım. Biraz para çıktı. Garsonu çağırdım ve sıcak çikolata istedim. Isınmam gerekiyordu. Sonunda ısınabilmiştim. Sıcak çikolata çok iyi gelmişti.

Sonra kapıdan bir kız girdi. Bana doğru yaklaştı ve "Selam... Oturabilir miyim?" dedi. "Eee... Tabi..." dedim ve kızı süzdüm.

"Eee... Nasılsın" dedi.

"İyi de seni tanıyor muyum?" dedim.

"Tabiki de tanıyorsun. Ben senin en iyi arkadaşınım. Ben Merve." dedi şaşırarak.

"Bak Merve. Eğer sen benim arkadaşımsan sana güvenebilirim." dedim sessizce ve devam ettim. "Ben hiç bir şey hatırlamıyorum. Ben kimim? Burada ne işim var? Bu kolyenin anlamı ne?" dedim kolyeyi göstererek.

"Bu... Bu kolyeyi biz aldık. Sen de bizim en iyi arkadaşımızsın." dedi.

"Biz derken?"

"Kızlarla."

"Kızlar?"

"Ah... Doğru... Sen hatırlamıyordun değil mi? Pardon. Yakında tanışırsın... Bak aklıma ne geldi? Tanıştıklarını alt alta bir kağıda yaz tamam mı? Mesela benden başlayalım." dedi.

"Eee... Tamam." dedim. "O zaman Merve yazıyorum ben." dedim.

"Evet. Benden sonra tanıştıklarını da yaz." dedi.

"Tamam." dedim.

"Neyse benim gitmem gerekiyor." dedi.

"Dur... Bekle... Benim evim, ailem nerde?" dedim. Kolumdan tuttu.

"Sen de benle geliyorsun." dedi. Hiç bir şey anlamamıştım. Kolumdan tutarak yürüyordu...

***