(Tamamlandı✔)Ölümün Efendisi : Padişah

Bölüm 117 : 1000 Irk Savaş Formasyonu

Not: Bu bölüm HakanAdana kullanıcı adlı okuyucuma ithaf edilmiştir.

Fatih şaşkın şaşkın etrafa bakındı.
Büyük binanın içine girmişti ve sadece uzun bir boşluk görünüyordu. Şu anda gecekondu sayılabilecek bir evin önündeydi ve evin girişinin hemen ötesinde yoğun fırtınalar esiyordu. Eğer 1 adım ileri atsaydı yok olması işten bile değildi.

Nereye geldiğini bilmeden içeri atılmıştı. Tek amacı kendisini kovalayan çılgın kızdan kaçmaktı.

-Haaauu Huvvvvv

Bir horlama sesi Fatih'in kulağına çarptı.  Fatih irkildi, eve girmek üzereyken geri çekildi. İleriye baktığında korkunç rüzgarların, yoğun fırtınaların arasında uyuklayan figürü gördü.

Tam adama sesleneceği sırada birkaç metre ötesinde onu kovalayan genç kız belirdi. İkili göz göze geldiğinde Fatih sağlam olmasını umduğu eve girmek için geriledi.

"P.ç gel buraya!"

"Noluyor lan? Saldırıya mı uğradım?"

Peri  tam Fatih'e saldıracağı sırada yaşlı bir ses belirdi ve felç olmuş gibi donup kaldı. Fatih ve onun bakışları başlarının üstünde uçan figüre kilitlendi.

"Pardon ya, uyuyakalmışım."

Saydam figür bir yaşlı adamın formundaydı. Ağzının köşesinde kurumuş salya izleri mevcut olan yaşlı adam, parlak bakışlarla ikiliyi süzüyordu.

"Kıdemli..."

Fatih konuşmak istedi ancak yaşlı adam sözünü kesti.

"Uzun zaman oldu be. Kaç yıldı? Bir dakika sayayım. 1,2,3...34,35...53, 54, 55,56. Heh tam olarak 56 yıldır kimse bu ihtiyarın yanına uğramadı. Çok hayal kırıklığına uğradım. Beni hiç kimse sevmiyormuş."

Yaşlı adam sayı saymayı yeni öğrenmiş ilkokul çocuğu gibi parmaklarına dokunarak sayı sayarken iki genç onu şaşkın bakışlarla izliyordu. Fatih'e saldırmak için buraya giren Peri'nin bile odağı yaşlı adamın üzerindeydi.

"Kıdemli yanılıyorsunuz. Ben bizzat sizin için buraya geldim. Size saygını sunmak, rehberliğinizi almak için buraya gelirken çeşitli zorlukların üstesinden gelip buralara gelme şerefine eriştim. Sizin gibi muazzam ve efsanevi birini görmek şerefli bir olaydır."

Fatih ellerini birleştirdi ve şerefsiz moduna geçti. Yaşlı adamın ne tarz biri olduğunu daha konuşmaya başlarken anlamış ve sözlerini ona göre ayarlamıştı.

"He he he. Evlât kesin ve net konuşuyorsun. Seni sevdim. Özellikle benim için engelleri aşman beni hem onurlandırdı hem de gururlandırdı. Sen gerçek bir kahraman ruhuna sahipsin."

Yaşlı adam babacan biçimde gülümserken Fatih'i övdü. Onun övgü dolu sözleri ona yeni bir hayat vermiş gibi sevinmişti, ona övgüyle karşılık vermek yaşlı adamın meziyetiydi.

"Kıdemli acaba biz neredeyiz? Sizi görmek için ta uzaklardan geldim ancak şuan nerede olduğumuz hakkında pek bir bilgim yok. Sizin engin ve eşsiz sözlerinizle aydınlanmak, insanlığa ışık olmak için çabalamak istiyorum."

Fatih edebiyat derslerinde gösteremediği başarıları şu anda yaşlı adamın karşısında methiyeler dizerek gösteriyordu. Edebiyat hocası şu anda onu görse ona not vermek için düşünmeye gerek duymazdı. Not vermek için düşünmek bile böyle bir öğrenciye hakaret sayılırdı.