Prince and Me. / Completed / ✔️

2

მთელი ღამე თვალი ვერ მოვხუჭე ჩემს საწოლში მძინარე ბიჭს ვუყურებდი და იდიოტივით მეღიმებოდა. დილით თავს ვიწესრიგებ და ჰოსოკთან ერთად მივირთმევ.

- ის ბიჭი. - დაიწყო საუბარი ჰოსოკმა.

- თვითონაც არ ვიცი ვინ არის, მხოლოდ სახელი მითხრა.

- აქ რატომ მოიყვანე?

- არვიცი.

- იუნგი...

- ნახატის მოპარვის დროს მნახა და შემომთავაზა, რომ თუ სასახლიდან გამოვაპარებდი ნახატს მაჩუქებდა, უარზე ვიყავი მაგრამ ბოლოს მაინც დავეხმარე გამოპარვაში.

- და აქ რატომ არის?

- ისეთი საყვარელი იყო, რომ ქუჩაში ვერ დავტოვებდი, წასასვლელი არსად არ ჰქონდა. ჩვენ კი ორივემ კარგად ვიცით თუ რა დღეში აგდებენ ასეთ ბავშვებს ქუჩაში მყოფი ადამიანები.

-ხო მაგრამ ის...

საუბარს ზედა ოთახში ატეხილი ყვირილი გვაწყვეტინებს. ორივენი ჩემი საძინებლისაკენ გავრბივართ და სანახაობით ვტკბებით, ვუყურებთ ჯიმინს რომელიც პატარა ბავშვივით ხტუნავს და გაღიმებული აქეთ-იქით დარბის ჩვენსკენ მორბის და ორივეს გვეხვევა, ველოდები თუ როდის დამშვიდდება თუმცა არც აპირებს მგონი.

-ჯიმინ არ გშია? ეკითხება ჰოსოკი ღიმილით რაზეც ჯიმინი თავს უქნევს და მასთან ერთად ოთახიდან გადის, მეც უკან მივყვები. ცოტა ხნის შემდეგ სამივენი მისაღებში ვზივათ, სიჩუმეს ჯიმინი არღვევს.

- პირველ რიგში მადლობა უნდა გადაგიხადოთ მასპინძლობისათვის, ასევე იმისათვის რომ სასახლედან გამოპარვაში დამეხმარეთ.

- მე ჰოსოკი მქვია.

- მე უფლისწული პარკ ჯიმინი ვარ.- ამბობს სიცილით.

- უფლისწული?- ვეკითხები მას.

- დიახ მაგრამ მირჩევნია თუ უბრალოთ ჯიმინით მომმართავთ.