"Çık!"
"Çık aklımdan!"
Çaresizlik kokan, kısılmaya yüz tutmuş sesiyle bağırmaya devam etti. Kan içinde kalan ellerini tekrar yumruk haline getirip ala bürünmüş, beyaz duvara tekrar tekrar vurdu.
Susmuyordu.
"Sus!" diye bağırdı bu kez.
Susmadı...
"Hadi bakalım. Bindik bir alamete, gideceğimiz yer belli değil. 17/08/19 kitaba başladığım tarih olsun....
Unutmayın ki; mesafeler, insanlar, görüşler, inançlar ya da hastalıklar hiçbir zaman hiçbir koşulda bize engel değildir. Kendimize en büyük engel yine biziz.
'Kendimizi aşmamız dileğiyle.' "
Evet arkadaşlar. Aylar aylar önce ARAF'ı ilk bu şekilde yayımlamıştım. Kaldırılana kadar da yaklaşık 32 bölüm yazmıştım. Neden kaldırıldığı konusunda pek bir fikrim yok ama bu kitap; benim hem ilk kitabım hem de çok değer vererek yazdığım bir kitap. Açıkcası final görmek istiyordum ve "Neden her şeye baştan başlamayayım ki?" diye sordum kendime. Okurlarımdan da gelen güzel destekler ve yorumlar vesilesiyle tekrar yazmaya başladım. Kitabın ismi değişti ama içeriği aynı. Sadece bölümleri biraz düzenleyerek atıyorum bu yüzden son attığım bölüme kadar biraz zaman geçmiş olacak. Arayı çok açmamaya çalışacağım bu sefer. Her neyse, çok konuştum sanırım. Şimdilik gidiyorum ve tekrar yayımlamanın şerefine;
Kendimizi aşmamız dileğiyle.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ELMAYI YEDİ ADEM [b×b]
Teen FictionŞeytan üç kez fısıldadı kulağıma. Her defasında "Sev!" dedi, bana. Ne oldu, nasıl oldu bilmiyorum; ama bir gün gözümü açtığımda elmayı çoktan ısırdığımı fark ettim. Şeytan üç kez fısıldadı kulağıma. Her defasında "Sev!" dedi, bana. Ben de sevdim. ...