psikopat (sasunaru)

~IX~

•Naru bakış açısı•🍥

Uyandığımda bir ağacın dibinde yatıyordum ve karşımda bana seslenen biri vardı. Yüzünü seçemiyordum, görüş açım o iğneden dolayı bulanıktı. Birkaç saniye sonra iyice kendime geldiğimde o kişinin kim olduğunu anladım.

"Gaara? Senin burada ne işin var?"

"Bir süredir seni uyandırmaya çalışıyorum! Tanrı aşkına neden burada yatıyorsun! Uyanmayınca çok korktum ve yüzün böyleyken... Birşey oldu zannettim.."

"Merak etme ben iyiyim.. ımm.. Eve mi gitsek?"

"Seni bu şekilde bırakmam. Benim evime gidiyoruz. Seni bi düzeltelim. En azından yaralarını kapatalım."

Kafa sallayıp gaara'nında yardımıyla onun evine doğru yürümeye başladık. Markete kadar gitmek için çıktığında beni ana yolun oradaki ağaçların içinde yatarken görmüş yanıma geldiğinde yüzümdeki birkaç yarayı fark etmiş ve beni uyandırmaya çalışmış. Böyle bir arkadaşım olduğu için şanslıyım.

Beni o yerden çıkaran çocuk, o nerde acaba. Acaba o da sai şerefsizinin arkadaşı mıydı? Ama arkadaşı olsa beni neden çıkarsın. Aslında tanıdık gelmedi değil. Beni çıkardığı için ona borçluyum. Ne kadar kim olduğunu bilmesem de benim yüzümden başının derde girmesini istemem. Birgün o çocuğu tekrar göreceğim ve ona teşekkür edeceğim. Ama şimdi şu acıyan yaralarımı bir halledeyim..

Gaara'nın evi sandığımdan daha büyüktü. Tek katlı, azıcık lüks (tanrı aşkına mükemmel bi bahçesi var), müstakil bir evdi.

İçeri geçtikten ve beni salondaki ikili kanepelerden birine oturtturduktan sonra ilkyardım çantasıyla yanıma geldi. İçindeki birkaç bişi çıkardıktan sonra ilk yüzümdeki yaralara sonrada vücudumdaki birkaç kesiğe baktı.

Eli çok yumuşaktı. Canım yanmasın diye kendiyle cebelleşiyordu. Aslında bu şekilde gayet mükemmel görünüyordu.

"Yüzündeki yaralar daha iyi gözüküyor. Ama vücudundaki bazı kesikler çok derinden, bir kanama olmasından korkuyorum. Kendimce hallettim ama hastaneye gitmelisin."

"Teşekkürler gaara. Hastanelerden hoşlanmıyorum bu yüzden senin yaptıkların yeterli. Gerçekten sana çok teşekkür ederim."

Nazikçe gülümseti ve nasıl istersen gibimsinden kafa salladı. Aslında dinlensen çok iyi olur. Bu yaralar kapanacak gibi de durmuyor. Telefonum da gitti. Daha kötüsü olamaz sanırım.

"Gaara benim biraz dinlenmem lazım, uyuyabileceğim bir yer varmı?"

"Tabii. Benim odamda dinlenebilirsin. Koridorun sonunda. Sen kalkıncada akşam yemeği yeriz. Ramen hazırlayacağım."

"En sevdiğimden."

Gülerek cevap verdikten sonra gaara'nın odasına gittim. Odası su yeşili renkte büyük bir odaydı. Benim odama nazaran gayet toplu ve düzenliydi. Yatağa yattıktan sonra biraz düşünmeye çalıştım, bu yaşadıklarımı. Birkaç gün içersinde ne kadar çok şey yaşamıştım. Bu günler içerisinde dersleri kaçırmıştım. Hayatımın en kötü birkaç günüydü.

Sai, neden beni kaçırdı ve evimde neyi arıyordu bilmiyorum ama bunun hesabını vericek. Bunu neden yaptığını öğreneceğim ve geri kalan ne varsa...

Selam chanlarım. Okuduğunuz için teşekkür ederiim. Yazım yanlışları varsa kusura bakmayın. Oy ve yorumlarınızı bekliyorum.
Öpüldünüz 😘😘😘