Abim umutsuzca başını salladığında artık hıçkırarak ağlıyordum bütün ailemin umudu ben miyim yanı ne bu kamera şakası falan mı nereye el sallıyoruz.
“abi okulum hayallerim geleceğim. Hani senin gibi güven kokan huzurlu birini buluncaya kadar evlenmek yok du sen dedin abi bunu bana sen şimdi hayatımı tanımadığım istemediğim biriyle evlendirmeye çalışıyorsunuz yok buna izin veremem tanımadığım biriyle birlikte olamam ben .” dedim ayağa kalkarak.
“zamanla seversin belki kızım “ diyen anneme ölümcül bakışlarımı atarak konuşmaya başladım.
“anne babamla sizde böyle evlendiniz biliyorum ama siz zaten birbirinizi seviyordunuz tanıyordunuz zorluk çekmediniz bunu da bana sen anlattın anne yalan de hadi “
“susun zaten siz hayatı kararacak olan sizin değil benim hayatım ve ben bu evliliği istemiyorum.”
“su eğer evlenmezsen bizi çok zor bir hayat bekliyor olacak hadi biz zamanla alışırız ya sen hadi sende alıştın diyelim ya onca çalışanlarımız ailesine bakmakla yükümlü olanlar çocuğu olanlar nolcak bir süre iş bulamayacaklar lütfen kararını verirken biraz mantıklı davran”
“bunu bana sen mi söylüyorsun abi mantıklı davranmamı tamam evlendik diyelim ya okulum hayallerim ne olacak “
“ Tabi suçlusunuz konuşmazsınız ben iyi bir üniversitede iç mimarlık okuyup size yardım etmeyi düşünüyordum siz evleri yapıcaktınız çizicektiniz bende evin içini dizayn edicektim ayaklarımın üzerinde durana kadar da kimseyle evlenmiycektim bunu biliyorsunuz bana nasıl böyle bir teklifle gelirsiniz ya “
“su biraz sakinleş abim lütfen”
“abi başka bir şey bul nolur ben .. ben bu yaşta evlenmek istemiyorum”
Abim bana sarılınca gerçektende başka şansımızın olmadığını anladım. Hayallerimi ve geleceğimi bir ortaklık yüzünden çöpe mi atıcam yanı. Daha evleneceğim adamı bile tanımıyorum ki ben . off ne diyorum ya ben yelkenleri hemen suya düşürdün su . abimden ayrılarak gözlerimi abime diktim oda ağlamıştı oda biliyordu hayallerimi beraber kurduk biz bilecek tabi. Ama belki evleneceğim insanla anlaşma yapsam her şey düzeince boşansak hayallerime gene devam edebilirim.
“bir şey sorucam abi”
“peki evleneceğim insanla anlaşma yapsam işler düzelince boşanamazmıyım”
“üzgünüm su ama boşanmanız demek işin tekrar bu hali alması demek kardeşim”
“lanet olsun lanet olsun.”
“özürdilerim bitanem “ abim tekrar sarıldı bana başımı okşuyordu.
“abi peki sen benim yerimde olsan ne yapardın”
“ailem için kendimi feda ederdim ama bu senin kararın tabi ”
“bu kadar net yani”
“evet “
Abimden ayrılıp arkamı dönerek merdivenlere yöneldim. Merdivenlerden birkaç basamak çıktıktan sonra durup abime döndüm.
“peki kabul ediyorum evlenicem” deyip hızlı adımlarla odama çıktım kapıyı kapatıp kapıya yaslanarak oturdum dizlerimi kırıp kendime çektim ve başımı dizlerime yasladım.
Bazen öyle bir an gelir her şeyden vazgeçersin. Öyle anlar var ki tam her şey düzeldi dersin mutluyum her şey düzelecek dersin bundan sonra üzülmek yok kitabımda dersin ama öyle bir an gelirki başa sararsın mutluluğun yüzünde solar. Şuan şirkete evleneceğim adamı görmeye gidiyorum. Ne kadar saçma sizcede değil mi hayallerimin peşinden gitmem gerekirken evleneceğim adamın ayağına gidiyorum resmen. Başımı yasladığım camdan kaldırıp abime baktım oda benim kadar üzgün. Benim kadar çaresiz ve yalnız .
