Το δαχτυλίδι

κεφάλαιο 29

Οπτική Στέργιου

- Όχι ρε γαμώτο!! Κύριε Στέργιε μπορώ να σας πω??

- Τι θες???

Με μία κίνηση του χεριού του μου έδειξε το πλήθος κάτω. Μου πήρε λίγα λεπτά μέχρι να την εντοπίσω και να γίνω έξαλλος. Τι στο καλό φορούσε?? Και ποιος στο καλό ήταν αυτός που χόρευαν μαζί??? Με τα νεύρα μου τσιτωμένα και τα χέρια μου σφιγμένα σε γροθιές γύρισα στο τραπέζι με τους καλεσμένους.

Μέσα σε δέκα λεπτά είχα προχωρήσει τις συζητήσεις και ανανέωσα το ραντεβού μας για το μεθεπόμενο πρωινό. Μία όχι έξυπνη κίνηση αλλά το μόνο που ήθελα εκείνη την ώρα ήταν να αρπάξω την Λυδία από τα μαλλιά.

- Πήγαινε και ετοίμασε το αμάξι!!!

Κατέβηκα κάτω και άρπαξα την Λυδία από το χέρι. Γύρισε και με κοίταξε ξαφνιασμένη. Με μία κίνηση ελευθέρωσε το χέρι της και μου γύρισε την πλάτη. Αυτή ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι. Την άρπαξα από την μέση και την πήρα σηκωτή έξω από το μαγαζί!!!

- Πας καλά?? Με κάνεις ρεζίλι!!! Άφησε με κάτω!!!

Με το που φτάσαμε στο αμάξι την έσπρωξα μέσα και έκλεισα την πόρτα με δύναμη!!