Το δαχτυλίδι

Κεφάλαιο 38

Το πουκάμισο στο σημείο του αριστερού χεριού του είχε ποτίσει από τι αίμα!!

- Θεέ μου Στέργιε!!!

Φώναξα και έτρεξα κοντά του!!!

- Μην ανησυχείς mon petit μια γρατζουνιά είναι!!

- Πάω να φωνάξω τον γιατρό!!!

- Εσύ είσαι καλά??

- Ναι, ο Φίλιππος με έφερε εδώ όταν ξεκίνησε όλο αυτό!! Μα τι έγινε??

Πριν προλάβει να μου απαντήσει μπήκε μέσα ο γιατρός με τον Φίλιππο και άρχισαν να περιποιούνται το τραύμα του Στέργιου.

Αφού έφυγαν όλοι και μείναμε οι δυο μας, έκατσα προσεκτικά δίπλα του στον καναπέ όπου ήταν ξαπλωμένος.

- Πως είσαι??

- Μια χαρά, σου είπα ήταν απλά μια γρατζουνιά ούτε που το νιώθω!!

- Ποιοι επιτέθηκαν??

- Δεν είμαι εκατό τοις εκατό σίγουρος ακόμα αλλά έχω την εντύπωση πως ήταν ο θείος σου...

- Μα δεν υποτίθεται ότι εμείς περιμένουμε πρόσκληση από αυτόν??

- Ναι! Για αυτό κάτι δεν μου κολλάει!

Μείναμε για λίγο σιωπηλοί και κοιτώντας ο ένας τα μάτια του άλλου. Έσκυψα και ένωσα τα χείλη μας σε ένα απαλό και γλυκό φιλί. Το δεξί του χέρι μπλέχτηκε στα μαλλιά μου και πίεσε ακόμα πιο πολύ τα χείλη μου στα δικά του βαθαίνοντας το φιλί μας. Ανέβηκα από πάνω του και άρχισα να τον φιλάω και να ανακαλύπτω την γλώσσα μου με την δική του.

Δεν ξέρω αν ήταν η αδρεναλίνη, ή το ότι τον είδα χτυπημένο. Ήξερα όμως πως ήθελα να τον πάρω και να τον κάνω δικό μου!!

Ξεκούμπωσα το παντελόνι του και είδα πως ήταν ήδη έτοιμος για εμένα. Έλυσα το φόρεμα μου και το πέταξα στο πάτωμα, μένοντας μόνο με τα κόκκινα δαντελένια εσώρουχα μου και τις ζαρτιέρες. Το χέρι του ταξίδεψε σε όλο το κορμί μου ανακαλύπτοντας και αγγίζοντας κάθε σπιθαμή του.

Άρχισα να τον φιλάω στο λαιμό και να πιπιλίζω τον λοβό του αυτιού του. αγκομαχητά ηδονής έβγαιναν από το στόμα του όσο εγώ συνέχιζα να τον ταλαιπωρώ με τα φιλιά και τα χάδια μου.

- Σε παρακαλώ..... σε θέλω!!!

Με μία κίνηση ελευθέρωσα την μεγάλη στύση του και αφαιρώντας το εσώρουχο μου τον πήρα μέσα μου σιγά σιγά!!

- Ο Γαμώτο Λυδία....

Άρχισαν να κουνιέμαι αργά και ρυθμικά. Το πρόσωπό του ήταν ότι πιο όμορφο είχα δει!!