ー future ♡ hyunho

sixteen

25.10.2018  21.32

ameliyattan yine bir stajyer doktor çıktığında derin bir nefes verdi minho. kaç saattir orada oturduğunu bilmiyordu.

"minho?"

kafasını kaldırdığında, sürpriz iki isim karşıladı onu; hoseok ve kihyun.

"siz... ne işiniz var burada?" dedi ayaklanarak.

"chan aradı bizi, 'hyunjin trafik kazası geçirmiş, çalıştığım hastaneye getirdiler. ve sizi de belki minho'y- ah!"

kihyun'un kolunu çimdiklemesiyle sözü yarıda kesilen hoseok, elini koluna götürüp acıyan yerini ovalarken bir yandan da konuşmaya başlayan kihyun'u dinliyordu.

"durumu hakkında öğrenebildiğin bir şey var mı?"

kafasını iki yana salladı sorunun muhatabı olan minho.

"chan nerede peki? belki ondan öğrenebiliriz bir şeyler."

bu sefer de gözleriyle ameliyathanenin kapısını gösterdi, "o da ameliyatta. üstelik bu hastanede çalıştığını da ambulans bizi buraya getirdiğinde öğrendim. bayağıdır görüşmüyorduk yani. peki siz nasıl geldiniz buraya?"

"arabayla. 3 saat hoseok kullandı, 2 saat de ben."

"arabayla?"

"babasınındı," dedi kihyun hoseok'u göstererek.

"umarım kaçırmadınız?"

"ayıp ediyorsun," ardından sevgilisini de kolundan çekerek az önce minho'nun kalktığı yere oturdu hoseok.

"bak, ayrılmadık, hâlâ sevgiliyiz biz." sözlerinin ardından dil çıkardığında, gözlerini devirdi kihyun.

"ben tek başıma mı gelseydim acaba..."

onların bu hâline yorgunca gülümseyen minho, lavaboya gideceğini söyleyerek ayrıldı oradan.

sabunu sağ eline döküp suya tuttuktan sonra, sol eline de bulaştırdı aynı sıvıdan. işini tamamladığında ellerini silkeleyerek kafasını kaldırdı. aynadaki kendiyle göz göze geldiğinde ise nefes alamadı ve yine tuhaf olarak adlandırdığı şeylerden bu sefer de görmeye başladı.

tuvalet boştu, minho nefes alamıyor ve gördüğü şeyleri durduramıyordu. bunun bir sonu var mıydı, onu bile bilmiyordu. çok hızlı ilerliyordu sahneler, bu yüzden de sadece renkleri tutabiliyordu aklında. ancak sonuncu görü hariç. o netti, çok net.

gözleri açıldı ve öksürmeye başladı minho. elleri otomatik olarak boğazına çıkarken hâlâ nefes alamıyordu. yere düştü dengesini kaybederek ve duvara yaslandı. ağlamaya başladı içine dolan yaşama isteğiyle. ve en sonunda bilincini kaybettiğinde, bu yolculuğu yana doğru düşmesiyle beraber son bulmuştu.