ー future ♡ hyunho

twenty seven | the end

20.04.2019  10.07

"ben geldim sevgilim."

elindeki çiçekleri toprağa bırakmadan önce mezarın üzerinde büyümeye başlamış olan otları kopardı.

"cenazenden sonraki ilk gelişim bu olduğu için özür dilerim. sadece biraz toparlanmaya ihtiyacım vardı."

toprağı okşadı ardından istemsizce.

"her şey senin istediğin gibi oldu. anneni organ bağışı konusuna ikna ettim ve böbreğin, karaciğerin, akciğerin ve," kafasını iki yana salladı. "biraz garip ama kalbin de nakledildi ve organ yetmezliği tanısı olan beş kişiyi hayata bağışladı. bir sonraki gün ise cenazen oldu."

"ve anneni bir konuda daha ikna ettim." derin bir nefes verdi. "kardeşinin ve senin katilinin o adam olduğu konusuna."

durdu bir süre, konuşmadı. "için rahat olsun diye söylüyorum, tutukladılar. hatta müebbet yedi."

"keşke öylece durmak yerine birkaç tane çakabilseydim yüzüne."

"her neyse, böyle konularla keyfimizi kaçırmaya gerek yok. organ bağışı konusuna geri dönüyorum."

"o beş kişiyi bulup tanıştım ben. hatta... kızma bana ama, kalbinin bağışlandığı kişiyi kendime aşık etmiş olabilirim belki."

minho'nun yüzü gözlerinin önüne geldiğinde gözlerinin dolmasına izin vermeden savunmaya çalıştı kendini. "ama bana kızamazsın çünkü eğer o kalple başka birini seviyor olsaydı o çocuk, küserdim sana." dudaklarını büzüp kaşlarını çattı. "yani en azından denerdim."

"endişelenme ama, ben o çocuğun sadece kalbini seviyorum ve o da senin zaten."

"her neyse, gitmeliyim minho." ayaklandı. "uzun kalamadığım için üzgünüm. aslında bana kalsa ben burada, seninle birlikte uyurdum geceleri ama bunu yapmayı ilk ve tek deneyişimde," omuz silkerek gülümsedi. "gece bekçisi tarafından kovularak eve gönderilmiştim."

mezar taşını okşadı ve gitmeden önceki son sözlerini etti.

"seni seviyorum. hem de senin gibi öleceğim güne kadar ve gitgide daha çok."