Warning: This chapter may contain self harm.
----------
"You fucking piece of pervert!" Sigaw ko at sinampal ko muli ang mukha niya. Ah yeah, hindi siya actually sampal, hinahampas ko mukha niya. I AM this mad.
"S-stop it, Huenisse. You're... G-gonna kill h-him." Umiiyak na pigil sa akin ni Dahlia. At mas lalo akong nagalit nang mapansin kong bukas ang tatlong butones ng uniform nila.
Pakielam ko ba sa namamagang mukha nitong Mico-ng ito. Kung maaari nga lang binasag ko na pati bungo nito.
Wala namang ginawang pagpigil ang mga nakasilip sa cr. Ano ba sila?! Pinaglihi sa chismoso't chismosa ng mga nanay nila?! Kaya walang pakinabang amp*ta!
Umalis ako sa pagkakapaibabaw kay Mico at sinapak ko muna at tuluyan na siyang nawalan ng malay. Tumungo naman ang atensyon ko sa ibang studyante.
"Ano?! Sinong nagvideo?! At babasagin ko yang cellphone niyo, p*t*ngina! Wala ba kayong mga tenga at mata para mapansin na may kakaiba?! Magsialis na kayo! Nanggigigil ako sa inyo!!!"
Agad namang nagsialisan ang mga tao don, at siyang pagdating ni Tristan. "Anong... What the hell?! Ikaw may gawa niyan Huenisse?!" Sigaw niya sakin.
Aba, ang damuho, di man lang tanungin kung ayos lang yung kaibigan niya?! Sinamaan ko siya ng tingin.
"Ahh, ehh.. Anong ginawa niya sayo Dahlia?!" Parang bigla siyang bumalik sa mundo. Sabog pa to sakin, ah?!
Sabi naman ni Dahlia na dalhin na namin sa Dean's office ang outsider na to, bago niya sabihin samin. Binitbit naman ni Tristan ang walang malay na si Mico.
Pagdating namin doon, napatayo agad ang dean, at tinitigan ng mabuti ang kasama namin. "Is that... Oh my God, mr. Harden!" Sigaw ng Dean, "Anong nangyari?"
Shet, paulit-ulit. "Di ko rin ho alam, di pa ho nagkukwento si Dahlia."
"Lumabas muna kayong dalawa. Maiiwan ka ms. Ibañez." Magiinsist pa sana kami ni Tristan pero binigyan kami ng tingin ni Dahlia na sinasabing magiging okay lang siya.
Pagkalabas namin ni Tristan, napabuntong hininga ako. Pagod na pagod na ako. "Ang lalim non, ah. Kwento ka naman." Lumingon ako kay Tristan pagkaupo namin.
"Wala, okay lang ako." Ngumiti ako ng tipid.
"Sa dalawang taon na magkaibigan tayo, Huenisse, nababasa na kita." Inakbayan niya ako.
"Do I look like a stupid book, huh, Tristan Vayne?" Pabiro kong tanong sa kaniya.
"Kuwento lang, e. Di wag, di wag. Damot, hmp." Pabebe din siyang umirap. Talipandas talaga to.
Nanaig naman ang katahimikan kaya naisip kong ikuwento sa kaniya, wala naman sigurong mawawala, e. "My lola died yesterday." Agad tumulo ang luha ko.
Gulat naman siyang tumingin sakin, "Oh, shit. I'm sorry... And, condolences." Malungkot rin niyang sabi.
Hindi na ako nagsalita pagkatapos ko siyang ngitian ng tipid. Hindi ko alam kung sinong kakapitan ko ngayon, maliban kay Dahlia at Tristan. Katiwala ko to, e. Kay Klaine? 50/50 pa.
"Trist, what if makipagbalikan ako sa ex ko?"
"Ha?"
"What if kako makip--"
BINABASA MO ANG
Unless, It's You ('You and I' Series #1)
Teen FictionRoxane Huenisse Puentavilla is her name. A DL's med student, a varsity, and a photographer. Simple lang ang gusto niya, ang makapagtapos at makatulong sa nagpalaki sa kaniya, sa lolo at lola niya. Yun ang pangunahing nasa isip ng bawat kabataang may...
