YETIM

BÖLÜM -3- LANETLI YER

Hızlı bir şekilde yemekhaneye doğru gittim. Yemekhane gerçekten berbat kokuyordu. Ama orada bir kaç kişinin olduğunu fark ettim. Yoksa yoksa...   ohhh en azından tanıdık biri olması güzeldi,dilsiz mert. Iyi de yemekhanede onun ne işi vardı ki? Herkes ona dilsiz Mert diyordu aslında konuşabiliyor ama bir tramva yaşadığı için konuşmakta güçlük çekiyordu. Onun yanına yaklaşıp omzuna dokundum. Bir anda irkilip yerinden sıçradı. Ona burda ne işi olduģunu sordum o da "Asıl senin burda ne işin var?" Diye sordu yani ona gidip 'buradan çikolata almak için kaçıyorum' diyemezdim heralde. Değil mi?

"Şeyyy öylesine bir bakayım diye geldim peki sen?"

"Yalan mı söylüyorsun İlgin?"

Aha yakalandın İlgin  bravoo
"Yoo .... şey asılnda .... offf evet okuldan kaçacağım ama çikolata almak için. Sakın söyleme olur mu?" Dedim. Onaylar gibi kafasını salladı ve konuşmaya başladı. Açıkçası pek de dilsiz değildi.

"Ben de cezadan kaçtım. Bilirsin el cezası."

Onaylar gibi kafamı salladım ve yanından gittim. Burası cezadan kaçmak için pek de iyi bir yer değildi açıkçası. Yani buraya çocukların cesedini koyuyorlar. Isteseler bir yumrukla yere serebilirler. Ve ... gerisini anladınız zaten.

Yaklaşık 5 dakika sonra bir kapı karşıma çıktı. Kitli değildi. O yüzden kolayla açıp içine bir göz gezdirdim. Sandığım kadar korkunç değildi. Sadece siyah torbalar ve birkaç iğne vardı. Torbalar yaklaşık benim boyumdaydı ve içinde birşey vardı. OLAMAZ!!! Cesetleri buldum. Nefes nefese oradan uzaklaştım. Insan neden ceset dolu bir odayı yemekhanenin arkasına yapar ki yani.

Biraz daha ilerledikten sonra bir ışık gelen bir yer farkettim. YAŞASINNN sonunda çıkışı buldum. Kapıdan dışarı adım attım. Vay canına uzun zamandır buradan dışarı çıkmıyordum. En son 9 yaşındayken arkadaşımın hastane ziyaretine gitmiştim. Dışarısı amma da değişmiş.

Etrafta binalar,ağaçlar,insanlar,hayvanlar ve hatta seyyar satıcılar vardı.

10 dk sonra...

Sonunda bir benzinlik buldum. Burası büyük bir benzinlik değildi 3 tane benzin deposu ve bir küçük market vardı. Elimi cebime attığımda büyük bir şok yaşadım. Para orada yoktu. Ama ama nasıl?

Belki de yere bakarsam bulabilirdim ama zaten yeterince zaman  kaybetmiştim. Içeriye girip bakmak istedim ve içeriye bir adım attım.

Adam bana sanki dilenci görmüş gibi baktı. Ben de bozuntuya vermeden ona "M-merhaba" diye kekeleyerek konuştum.

Adam dışarıyı iyice bir süzdükten sonra bana döndü ve " Ailen nerede? Tek başına mı geldin? Aileni mi kaybettin?" Diye sorular sormaya başladı.
Açıkçası bu biraz beni öfkelendirmişti. Ailemi tanımıyordum bile ne diyebilirdim ki? Benim ailem beni terk ettikten sonra ölmüştü.

"Şeyy benim annem ve babam yok. Sanırım öldüler amaa ama b-"

Derken sözümü kesti adam.

"Hırsız mısın suriyeli misin nesin git burdan pis çocuk!" Dedi. Ben şoka girmiş bir şekilde koşarak oradan kaçtım. Seni kötü adam.

Sonra aklıma bir fikir geldi. Sokakta dilenen çocukları gördüm belki ben de para dilenmek yerine çikolata dilenebilirdim. Bence işe yarayabilirdi.

Yoldan geçen birkaç kişiye bana çikolata verip veremeyeceklerini sordum. Vermediler sadece 1 kadın bana yaklaşıp bir şişe su uzattı. Ben de teşekkür ettim.

5-6 dk sonra...

"Hey sen de kimsin?"

"Burası benim sokağım şimdi burdan defol"

Yeter artık ama neden kimse beni istemiyor. Ben bu kadar mı kötü biriyim? Ailemim beni istememesini ben seçmedim. Benim değil onların suçu bi kere.

Pekala madem beni kötü biri olarak görüyorlar ben de kötü biri olurum.

Biraz daha ileride bir tane daha benzinlik gördüm. Bu sefer müşteriler vardı. Ben de burada birinin benzin deposundan çaldığını söyleyecektim adam gidecekti ve bende 2 paket çikolata ÇALACAKTIM.

_____

Merhaba arkadaşlar. Bu sefer daha uzun bir bölüm ile geldim. Umarım beğenirsiniz. Sizce İlgin gerçekten de çikolatayı çalacak mı? Ya da planı işe yarayacak mı? Lütfen düşüncelerinizi yorumlarda belirtin yarın yep yeni bölümler ile görüşmek üzereee..

:)