YETIM

BÖLÜM -12- Kuyruk

Merhaba yeni bölüm ile karşınızdayım! Bu benim ilk hikayem olduğu için biraz kısa ve acemice olabilir. Eğer kusurlarım varsa görmezden gelin. Kendimi geliştirdikçe daha uzun ve düzenli bölümler yazacağım. Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayınnn...

Sabah saat 10:00 gibi...

Sabah derin uykumdan garip bir his ile uyandım. Üzerimde tüylü birşey gezdiğini hissettim. Ve sanki ... sanki bu şey lağam kokuyordu!

Kocaman bir çığlık atıp ayağa fırladım. Etrafa baktığımda hiçbirşey yoktu. Ben de piskolojik olduğunu düşünerek tekrar kafamı yastığa koyduğumda yastığım üzerinde garip bir şey olduğunu hissettim.

Bir dakika o şey hareket mi ediyor!

"Ayyy!"

"Fareee!"

"Öldürün şunuuu!"

"Öghh kusucam galiba."

"Nereye gitti o?"

Etraftan bu tür sesler çıkarken fare ortadan kayboldu. Herkes etrafa bakarken 1-2 dk sonra koridordan bağırma sesi geldi. Ve bir de birşeylerin yere düşüp kırılma sesi!

Bazılarımız oraya doğru koşarken bazıları da burda bekleyip çığlık atmaya devam ettiler.

Şimdi belki aranızda 'siz yetimsiniz sokakta yaşıyorsunuz her gün böyle şeyler gördüğünüz için alışıksınızdır.'
Diyenleriniz varsa kendinize gelin çünkü biz de bir insanız ve bizim de fareden korkmaya hakkımız var yani. Haksız mıyım?

Içerden ses kesilince ben de elime bir kutu aldım ve koridora doğru gittim. Kutuyla ne yapacaksın diye soruyorsanız hiçbir fikrim Yok! Belki lazım olur diye aldım:)

Koridora gittiğimde bir kişinin elinde fare gördüm. Öghh bu fareyi nasıl aldı ya?

"Dostum o fareyi nasıl eline aldın?" Diye sordum ona.

Çocuk ta kaşını kaldırıp cevap verdi.

"Bu benim evcil hayvanım."

"Ne!?!"

"Neden şaşırdın ki? Hayatında hiç faresi olan birini görmedin mi?"

Ne diyebilirdim ki yani?

"Eee evet gördüm."

"Aaa kim acaba?" Diye sordu. Benim cevabım çoktan hazırdı bir kere.

"Sen."

Birkaç kişi sırıtmaya başladı sonra çocuk konuşmaya başladı.

"Ehh sanırım haklısın. Eee bana buralarda fare terbiyecisi derler." Sonra bir çocuk atladı ve.

"Yoo ben öyle bişey hatırlamıyorum. Ben sana genelde Cem derim ama."

Ahahahah sanırım gülmekten çenem ağrıdı.

Cem bozulmuş bir ifadeyle baktı.

"O senin tercihin. Yani bazıları da bana fare Cem der ama."

Sonra konuşmaya devam etti.

"Haaa bu arada arkadaşımı sizle tanıştırmadım. Bu farenin adı kuyruk."

Bu nasıl isim yaa.

"Neden ismi kuyruk?" Diye sordum.

"Çünkü kuyruğu var."

Herkes bir anda kahkaha atmaya başladı. Bu insanlara şimdiden alışmıştım bile! Ve evet daha hepsinin ismini bilmiyordum.

Aradan bir kız bir an soru sordu.

"3 yıldır burdasın Cem ama ben neden senin hiç fareni görmedim?"

"Çünkü onları çok iyi saklıyorum."

Ayy bu Cem ne komik biriymiş yaa. Bence ileride çok iyi bir komedyen olabilir.

Aradan 20 sny geçtikten sonra Elif geldi.

"Ne bu gürültü yaa."

Üzgünün Elifcim ama tüm eğlenceyi kaçırdın.

Herkes bir anda salona toplandığında gözüm duvardaki saate kaydı. Saat 1 olmuştu!

Elif planın iptal olduğunu açıkladı. Çünkü dün akşam biz uyurken o adam kalp krizi geçirmiş. Nerden bildiği hakkında bir fikrim yok açıkçası ama ben halimden memnunum. Çünkü uzun zamandan beri hiç bu kadar mutlu olmamıştım.

........

Akşam olmuştu. Gün boyu sokakta keko gibi 20 kişi gezdik. Sonra hep birlikte dağılıp insanlardan para dilendik. Ben şimdi bunları size normalmiş gibi anlatıyorum ama siz yapmayın. Benim de neden yaptığım hakında hiç bir fikrim yok. Bir an yaptığımın yanlış olduğunu anladım ve sadece 3 saat boyunca bankta bekledim. Diğerleri sorduğunda da bana para vermediklerini söyledim. Çünkü yaptığım hiç ama hiç doğru değildi.

Ben böyle derin düşüncelere dalarken bir ateş sesi duydum. Bu ses içeriden geliyordu. Koşarak gittiğimde bir de ne göreyim. Bir kız benim (daha doğrusu çaldığım) silahımı bulmuş ve kendini vurmuş. Olamaz her yer kan içinde kırmızıya dönerken çığlıklar attı. Bu tanımadığım kız benim Hasan amcadan çaldığım silah ile kendini vurup intihar mı etmişti yani!

Etrafta Defne diyen sesler duydum. Sanırım kızın adı buydu. Bunu duyunca büyük bir vicdan azabı çektim. Eğer... Eğer o silahı çalmasaydım o kız ölmeyebilirdi.

LANET OLSUN!

Umarım yaşıyordur...

Umarım yaşıyordur...

Umarım...

Nefes alabiliyordur.

Kendimi bir an kötü hissettim. Herkes ağlamaya başlamış, bazıları kanı durdurmaya çalışıyor, bazıları da Bi şeyler getiriyordu. Bi anda gözüm kararmaya başladı. Kendimi yere bıraktım. Sesler gitti. Görüntü gitti. Bedenimin uyuştuğunu hissettim. Kalbim yavaşladı ve ..............

___________

Evet! Bu sefer sonu baya heycanlı bir bölümle karşınızdayım. Umarım beğenirsiniz. Sizce o kız öldü mü? Ya da İlgin e neler oldu? Lütfen yorumlara yazın...

*Ama şunu bilin artık herşey değişecek ve eskisi gibi olmayacak!*

:)