'derin bir nefes al ve yan tarafa bakma jimin. sadece bu kadar, çok basit değil mi?"
iç sesimi dinlemeyi saniyeler içinde bırakıp göz ucuyla yanımda yürüyen bedene baktığımda bakışlarını önüne sabitleyip sakin bir ifadeyle yürüdüğünü görmüştüm. ona bakarken çoktan bana baktığını görmemek garip hissettirmiş ve felaket senaryoları kurmak isteyen tarafımın sesinin daha fazla çıkmasına sebep olmuştu. sakinleşmek için derin bir nefes alıp ben de onun yaptığı gibi bakışlarımı yere sabitledim. önümüzde taehyung ve jungkook kıkırdayarak yürürken biz arkada büyük bir sessizlik içinde onları takip ediyorduk. konuşmak istiyordum ama o kadar garip şeyler yaşamıştık ki ne demem gerektiğini kestiremiyordum. ben söyleyecek bir şeyler bulana kadar çoktan jungkook'un önerdiği restorana gelmiştik. o ikisi girdikten hemen sonra içeri girmek için hamle yapmıştım, bu sırada yoongi benden hızlı davranmış ve kapıyı açmıştı. kısık ama onun duyabileceği bir sesle teşekkür ettikten sonra içeri girip arkadaşımın olduğu yere yönelmiştim. karşılıklı oturmuşlardı, harika. sanki yoongi'nin karşısında sakin kalabiliyormuşum gibi şimdi de gözlerinin önünde yemek yemem gerekecekti. düşüncelerimi belli etmemek adına yalandan gülümseyip taehyung'un yanına oturduktan sonra karşımdaki sandalyeye yerleşen bedene baktım. okuldan çıktığımızdan bu yana ilk kez bakışlarımız kesişmişti. yutkunarak garsonun getirdiği menüyü alıp tüm dikkatimi ona verdim. neyse ki karşımdaki beden de benim yaptığımı yapmış ve elimin ayağıma dolaşmasına engel olmuştu.
"biz buraya her geldiğimizde pizza yiyoruz, kesinlikle öneririm."
jungkook neşe dolu sesiyle konuşup bakışlarını taehyung'a odakladığında ona imrenerek bakmama engel olamamıştım. gerçekten hayal ettiğim şeylerin her birini sırayla yaşıyordu, ben olduğum yerde sayarken üstelik. garson siparişleri almak için geldiğinde başımı iki yana sallayarak toparlayıp hemen menüye göz attım. sevdiğim malzemelerin olduğu pizzalardan birinin adını hızlıca söylemek için dudaklarımı araladığım sırada yoongi de siparişini vermek için konuşmuştu. devam etmesi için hızlıca susup yüzüne baktıktan sonra dudağımı ısırmıştım. en ufak şey bile neden beni böyle geriyordu ki? ben boş boş menüye bakarken hepsi siparişlerini vermiş ve sonunda sıra bana gelmişti. istediğim pizzayı söyleyip garsona gülümsedikten sonra menüyü uzatmıştım. garson hepsini alıp uzaklaşırken jungkook yine heyecanla konuşmuştu.
"garsonun sana nasıl baktığını gördün mü jimin hyung?"
ben neden bahsettiğini anlayamadan ve doğal olarak cevap veremeden yoongi sinirli ses tonuyla cevap vermişti.
"sevgilisi yanındayken ne diyorsun sen, saçmalama."
taehyung duyduğu cümleyle yüksek sesli bir kahkaha atarken ben ne yapacağımı bilememiş bir halde bir ona bir yoongi'ye bakıyordum. jungkook da gülmeye başlarken ben karşımdaki bedenle birlikte onlara garip bakışlar atıyorduk. sonunda sakinleşip gülmekten dolan gözlerini silerken bakışlarımızı fark etmişler ve açıklama gereği duymuşlardı.
"biz sevgili değiliz, neden öyle olduğumuzu düşündün ki?"
yoongi'nin gözleri irileşirken bakışları taehyung'tan bana kaymıştı hızlı bir şekilde, sanki onun doğru söyleyip söylemediğini teyit etmek istiyormuş gibi. sormasa bile bakışlarından anladığım için usulca başımı salladım. homofobik olmasa da bana kötü davranma sebebi belki de bu yanlış anlaşılmadır. 'tanrım, lütfen öyle olsun.'
siparişlerimiz gelene kadar sessizlik olmuş ve yoongi bir süre şaşkınlığı atlatamamıştı. uzunca bir süre bakışlarını üzerimden çekmediği için ben de ne yapacağımı bilememiş, sürekli etrafa bakıp durmuştum. üstelik bakışlarında daha önce görmediğim bir ifade vardı ve bu beni hem korkutuyor hem de heyecanlandırıyordu. sonunda garson pizzalarımızı getirdiğinde derin bir nefes alıp ilk dilimi elime almıştım. taehyung ve jungkook yine kendi aralarında konuşurken ben, yoongi'nin göz hapsinde yemeğimi yemeye çalışıyordum. elimin titrediğini ya da nefes alışverişimin hızlandığını fark etmiş miydi? lütfen etmemiş ol, lütfen etmemiş ol-
