jisung'un gözleri şeytan tarafından lanetlenmişti. biriyle ancak 5 saniye bakışabilirdi. aksi takdirde, bunun bir bedeli vardı.
hyunjin, jisung'un şeytan gözlerine aşık olmuştu.
"Hey," dedi Hyunjin elindeki tostu ve suyuyla. "Oturmamda bir sakınca var mı?"
"Hayır," dedi Jisung karşısındaki çocuğa bakma zahmetinde bulunmadan. Kendi elindeki tosttan bir ısırık aldı ve yüzük parmağıyla telefonuyla uğraşmaya devam etti.
Hyunjin sıkıntılı bir nefes verip karşısına oturdu Jisung'un. "Nasılsın?" diye sevecen bir sesle sorup konuşma başlatmak istedi.
Ama Jisung gözlerini telefonundan çekmeden sadece "İyi." dedi.
"Jisung..." dedi Hyunjin yalvarır gibi bir tınıyla. "Seninle samimi olmak istiyorum. Neden yardımcı olmuyorsun?"
"Benimle arkadaş mı olmak istiyorsun?" diye anlık heyecanla gözlerini büyütüp sordu Jisung.
"A-arkadaş mı?"
Jisung ortada hiçbir sebep olmamasına rağmen farklı bir tınıyla parlayan gözlerini sadece birkaç saliseliğine Hyunjin'inkilere değdirdi. "Başka ne istiyor olabilirsin ki?"
Hyunjin ürperdiğini hissetti. Bakışları... bakışları bu dünyaya ait değil gibiydi. Özel, eşsiz ve farklı bir ritime sahip bir şarkı gibiydi. Hyunjin o gözleri insanlardan saklamak istiyordu, o şarkı ona özel olsun ve kimseyle paylaşmasın istiyordu.
Kirpiklerinin her bir tanesine karşı farklı bir şefkat, gözlerinin çizgilerine karşı ayrı bir sevgi duyuyordu. Çünkü Jisung'un benzersiz bakışlarını pekiştiren hoş detaylardı bunlar.
Soruya cevap vermedi Hyunjin. Tostunu yemeye başladı. Arada istemsizce gözleri karşısındakine kayıyor, onun tatlı yüzünü inceleyip kendi kendine gülümsüyordu.
Jisung da telefonunu kapatmış, sessizce tostunu yiyordu. "Neden bana öyle bakıyorsun?"
Kısık bir şekilde gerçekten merak ederek sorduğu soruya Hyunjin büyük ölçüde şaşırmıştı. Jisung her tatlı harekette bulunduğunda kendini kontrol edemeyecekmiş gibi hissediyordu.
"Belki yanlışlıkla göz göze geliriz diye."
Lafı biter bitmez Jisung onun gözlerinin içine baktığında Hyunjin dondu kaldı.
Ancak daha beş saniye bile olmadan Jisung gözlerini kaçırdı.
"Gözlerin kaçırman," dedi Hyunjin başını hafif bir açıyla yana eğerken. "aklımı kaçırmama yetiyor."
Jisung iç çekti, Hyunjin onun ne kadar güzel nefes aldığını düşündü. Farkında olmadan Jisung için deli oluyordu.
"Kaçırma gözlerini."
Jisung bitmemiş tostunu masada bıraktı, telefonunu eline aldı ve "Zorundayım." diye mırıldandı. Sonra da masadan kalktı ve arkasında bakakalmış bir Hyunjin bıraktı.
♡
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
