jisung'un gözleri şeytan tarafından lanetlenmişti. biriyle ancak 5 saniye bakışabilirdi. aksi takdirde, bunun bir bedeli vardı.
hyunjin, jisung'un şeytan gözlerine aşık olmuştu.
"Özür dilerim." dedi Hyunjin Felix'e yanaşmaya çalışıp, şu depresif takıldığı günler boyunca berbat ruh halini biricik arkadaşına da yansıtmıştı ve bu onu kötü hissettiriyordu.
"Özüre gerek yok, sadece... çok gerginsin?"
"Uff," dedi Hyunjin, yine aklına Jisung gelmişti. "Hiç mutlu değilim."
Felix Hyunjin'e boş bakışlarını dikebilmek için kafasını telefonundan kaldırdı ve "Seni anlayamıyorum," diye mırıldandı.
"Kim anlıyor ki?"
"Mutlu olmak çok kolay bir şey, biliyorsun değil mi?" dedi Felix ve telefonunu yanına koyup yatağında Hyunjin'e doğru yanaştı, kocaman gülümsüyordu. "Mesela benim gibi harika bir arkadaşa sahip olduğun için mutlu olmalısın."
Hyunjin Felix'in gür kahkahasına göz devirirken bir yandan da gülmemeye çalışıyordu.
"Kafanı dağıtmalıyız."
Hyunjin ilgili bakışlarını Felix'e çevirmişti. "Benimkileri toplayayım mı? Hem Yeonjun hyungla da hasret gideririz. Adam Amerika'dan bizim için geldi ama gram ilgi göstermedik, yazık cidden bize."
"Seungmin'i de çağıracak mısın?" diye sordu Hyunjin. Aklında aslında sadece tek bir kişi vardı.
"Çağırayım mı?" Kocaman gözleriyle cevap vermişti Felix.
Hyunjin de aynı bakışlarla ona döndü. "Bilmem, çağırmalı mısın?"
"Jisung'u düşünüyorsun, öyle değil mi?"
"Çocuğa mahcup oldum ama sonsuza kadar da ondan ayrı duramam ki ben."
"Benim aptal aşık canım salak arkadaşım," Hyunjin Felix'in cümlesini tamamlamasını beklemeden iki parmağıyla alnından itti. "Neyse," dedi Felix gülerek. "Gruba yazayım hemen de gelsinler."
Telefonunu eline alarak herkese kısa kısa mesajlar atmış ve sonra düşünceli arkadaşına dönmüştü. "Seungmin'i de çağırdım, sevdiceğini getirsin."
"Tamam," deyip kendini yatakta geri bıraktı Hyunjin. "Peki sen ne düşünüyorsun?"
"Ne hakkında?"
Hyunjin cevap vermedi, sadece tavana bakmaya devam etti.
"Jisung hakkında mı?"
Gözlerini kapatıp onayladı Hyunjin onu, duyacaklarından korkar gibi bir hali vardı.
"Bilmiyorum Hyunjin, dürüst olmak gerekirse ilk anlattığında onun psikolojik sorunları olduğunu düşündüm."
Derince iç çekti Hyunjin, biliyordu zaten bunu duyacağını. Şu an ona inanan sadece Minho hyungu vardı ve o da büyük ihtimalle Hyunjin'i acı çekerken görmek istemediği öyle söylemişti, yalnız olduğu gerçeği Hyunjin'in canını yakıyordu.
Jisung'u kanıtlamak istiyordu. Herkes bilsin istiyordu; ona olan sevgisini, ona olan inancını, ona duyduğu güveni, onun suçsuzluğunu, masumluğunu...
"Onun psikolojik sorunları yok," öyle bir mırıldanmıştı, kalp kırıklığını Felix en derinlerinde hissetmişti. "Ona inanıyorum çünkü o normal, o bakışları kendisi seçmedi ki, onun hiçbir suçu yok."
"Evet, doğru, asıl ben özür dilerim Hyunjin, haklısın."
Hyunjin gerçekten inanıyor mu diye bakabilmek için yattığı yerde yana döndü. Gözleri dalmıştı Felix'in, çünkü arkadaşını desteklemek istese bile bunu yapamıyordu.
"Ya bunu Jisung istemişse?"
"Ne?"
"Diyorum ki Hyunjin," bakışlarını Hyunjin'in dolu gözlerine taşıdı Felix. "Ya bu gözleri Jisung seçmişse? Onu yeterince tanımıyorsun bile, ona neden güveniyorsun bu kadar?"
Hyunjin'in bu sıralar hep olduğu gibi gözyaşları kendini saldı, sessizce akıyordu şu an, sebebi yoktu, dolmuşluklarından biriydi yine. "Bilmiyorum." diye fısıldadı. Sertçe burnunu çekti. "Onu çok seviyorum Felix."
♡
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
merhaba bebislerim 🥺🥺
medyadaki çizimi gördünüz mü?? ilk gördüğüm zaman ağlayacak gibi olmuştum, o kadar mutlu oldum ki 😭😭
