I Choose You [COMPLETED]

Chapter 30

"Seyah, nandito kami sa mall malapit sa venue. We'll wait you here."

"Okay! Sige" pinatay ko na ang tawag at saka tinawag si Kyla.

"Kyla, ikaw na ang bahala dito ah?"

"Sige po, Madame CEO"

"Mag off ko narin for 1week. You deserve it. Spend time with your family and so on." I smiled.

"Pero madam--"

"Don't worry! May nakausap na ako para sa subtitute mo...and here" inabot ko ang sobre na may laman na pera.

"Treat your family. Ang dami mo ng nagawa saakin nung nasa europe tayo kaya alam kong deserve ka." unting-unting ngumiti sya at hinawakan ang dalawang kamay ko.

"Trabaho ko po iyon pero maraming salamat talaga dito at sa off na binigay nyo, Madame CEO." I smiled.

Kung naalala nyo, noon na intern pa ako nakakasama ko na si Kyla at nang maging CEO ako, sya ang pinili ko maging secretary.

Palabas palang ako ng venue ng tumawag si Tash.

"Papunta na a--"

"Seyah, si Xette..."

Agad ako nakaramdam ng kaba ng banggitin nha ang pangalan ng anak ko.

"Anong nangyari?"

"N-nawawala sya. Sor--" I end the call at binilisan tumakbo sa mall kahit naka heels ako.

*BEEP*

"HOY!"

Ang daming bumusina sa biglaan kong pagtawid pero hindi ko na iyon pinansin.

Agad ako lumapit kila Tashana ng makita ko sila at wala si Xette.

"Seyah" nanginginig nyamg banggit.

"Pinacheck mo na ba sa CCTV?"

"Oo, chinecheck parin nila. Naghahanap narin ang security."

"Bakit ba kasi naisipan mo dalhin ang mga bata dito?" hindi ko na napigilan ang sarili ko.

Tumulong narin ako maghanap kay Xette, iniwan ko muna sila Tash sa security office.

"Miss may napansin ba kayong bata ma ganito ang itsura?" pinakita ko yung photo.

"Wala eh" tumango ako.

Nasapo ko na ang noo ko sa pag aalala. Pinipigilan ko ang sarili ko na maiyak. Hindi ko mapapatawad ang sarili ko pag may nangyaring masama sa anak ko.

Natigil ako ng may marinig akong iyak ng bata. Sinundan ko iyon. At nakita ko na may batang nakaupo sa sulok na umiiyak.

"Xette" agad ko ito niyakap.

"Shush, baby. What happened?"

"I saw daddy. Sinundan ko sya pero hindi ko na nakita" He sniff. Nakaramdam ako bigla ng awa.

"Daddy is in the hospital, remember? Maybe it's not your daddy"

"Maybe. I'm sorry mommy" He cried.

"Sorry talaga, Seyah."

"Wala yon. Basta wag na maulit."

"Oo, promise inday. Kinabahan ako, kala mo dito na mag end ang friendship natin."