I Choose You [COMPLETED]

Chapter 32

"Mga anak, tara na. Tama na, wag na kayo umiyak" pag aalo sa mga anak ko na patulou umiiyak. Ito yung iniiwasan ko mangyari pero nangyari at sobrang sakit para saakin na makita silang ganito.

"Ikaw nanaman? Ano ba 'tong pinagsasabi mo sa mga anak mo na daddy daw nila ako? Maganda ka sana kaso ilusyonada ka."

"Parang mga tangang makapulupot. Wala bang ama mga to para ako pa ang tawagin nilang daddy?"

Hindi ko napigilan ang sarili kong sampalin sya ng buong pwersa. Alam kong hindi nya kami maalala pero hindi ko deserve at mas lalong hindi deserve ng mga anak ko na ganito ang turing sakanila ng ama nila.

"Ang daddy nila, hindi alam na daddy na sya. Ang daddy nila, tinawag silang tanga. Pero umaasa parin ako na balang araw, ay magkakilala silang mag aama at maaalala nya rin ako, dahil kung naaalala nya ako, paniguradong hindi nya ipaparamdam saakin at lalo sa mga anak namin ang mga binitawan nyang masasakit na salita."

Hinila ko na ang mga bata. Hanggang pag uwi ay iyak sila ng iyak. Ito na nga  sinasabi ko, ni hindi rin nila ako kinakausap.

Pumasok ako sa silid nila pero nagtalukbong lang rin sila ng kumot.

"Mga prinsipe ko, may ikekwento si mommy about sa daddy nyo" agad naman sila nagsilapitan saakin pero malungkot parin ang itsura nila.

Alam kong bata pa sila pero gusto kong malaman nila at umaasang  ipaintindi sakanila ang sitwasyon ng daddy nila. Ayoko na itago ito sa mga anak ko.

"Tama kayo, daddy nyo sya" panimula ko.

"Bakit hindi nya po kami makilala?" nagsisimula nanaman umiyak si Xuwer.

"Kids, gusto ko maintindihan nyo ang sasabihin ko ah, makinig kayo, Okay?" tumango sila at nakatingin saakin.

"Your dad is already awake. 8months already but he had a temporary loss. Maging ako, tito at ninang nyo ay hindi kami maalala. Mahirap anak" umagos ang luha ko sa pisngi. "Kaya mahirap para sakanya kilalanin na anak kayo. Sorry, mga anak."

"You lie to us, mom" malungkot na sabi ni Sevi.

"I'm sorry. I'm really sorry." napapahikbi na ako sa pag iyak. Niyakap nila akong tatlo.

"Mommy, don't cry. Wag ka nalang po ulit mag lie"

"Oo, sevi" they wiped my tears

"We will wait for him. We will wait for our dad na gumaling sya."

Sa mga sandaling iyon, gumaan ang aking pakiramdam. Sobrang laking pasalamat ko na matatalino ang mga anak ko at nagawa nilang intindihan ang sitwasyon.

"Sorry, I'm late. By the way, congrats sa company mo, Duke"

"Thanks. Ang mga bata nasan pala?"

"Nasa secretary ko. Well, sasaglit lang naman ako dito." I gave him a peace sign.

Nagpaparty si Duke because of his first company na real estate.

Lumapit ako sa ibang kaibigan namin at nakipag beso.

Pagkaupo ko sa table namin, segundo lang ng umupo rin si Laurent sa table.

"Hey! Laurent. Thanks for one of the investor of my company."

"No worries, bro"