Hazan

...

Karanlık...

Bazen karanlıktan korktuğumuz halde nedensizce sığınırız. Merak ettiğimiz bütün soruların cevabı bazen orada saklı sanırız. Sizce karanlıkta seçtiğimiz yol yanlış bir yolsa bizi o yoldan aydınlığa çıkarabilecek biri elimizi tutar mı? Ya da hayat gibi bize oyunlar mı oynar?

Hayattaki yerimiz uzun süre dolu olmayacak. Bu süreçte bazen hayatın gizemli oyunlarına, korkutucu gerçeklerine bize sunacağı birçok şeyi öğrenmek istemesek bile belki de hiç ummadığımız bir an da bizlerin içini ürpertecek, hayatını baştan sona değiştirecek olan olaylarla yüzleştirecek. Belki bu zaman içerisinde bir çok kaybımız olacak. Peki ben ne yapmalıyım?

Karanlığa sığınıp birinin bana elini uzatmasını mı beklemeliyim?

Yoksa hayattaki yerimin boşalacağı güne kadar sessiz sedasız bir şekilde, karanlığı merak etmeden hayatımı mı sürdürmeliyim?