Hazan

-Bölüm 2- "Sürpriz!"

''Barış!''

Evet Barış'tı gelen ve ben de şaşkındım nasıl gelebilmişti. Aslında bizim açımızdan bakarsak gelmesi anormal Eylül açısından bakarsak normaldi. Sonuçta kuzeniydi bizden bir yaş büyüktü ve ne yazık ki aynı okuldaydık. Zaten bu yüzden sinir oluyordum ve okulda içinde kötülükten başka bir şey bulunmayan bir grupları vardı ayrıca popülerlerdi çünkü diğer kızlara göre Barış beyefendi çok yakışıklıymış.

'Tamam biraz yakışılı olabilirdi yani açık kahverengi gözleri ve gözleriyle aynı renge yakın saçları falan'

İç ses ne saçmalıyorsun sen iyice kafayı yedin bugün önce Serra'yı unut sonra da... Neyse bir derin nefes al Hazan.

Ben hiç istifimi bozmadan direk Berk'in yanına gittim. Eylül'e baktığımda kenarda Barış'la konuşuyordu. Sanki tartışır gibilerdi. Zaten sırf akraba oldukları için konuşuyordu. Daha sonra Eylül'de yanımıza geldi. Onlarla düşman olsak bile Eylül'e bir şey diyemiyorduk.

''Neden gelmiş'' dedi Berk. Berk abim gibiydi her şeyime karışsa bile seviyordum onu.

''Neymiş Serhat'ın kardeşi diye gelmiş. '' Bir dakika Serhat mı? Serhat Serra'nın abisiydi.

''Serhat'la küsmemiş miydi bunlar? '' dedim gerçekten çok şaşırmıştım. Baya bir atışmışlardı çünkü. Berk'te benim gibi aynı tepkiyi göstermişti.

''Barışmışlar bir şekilde . Hallettiler herhalde sorunlarını.'' dedi Eylül.

''Sıkıldım konuşmayalım şunları.'' dedim huzursuz bir şekilde.

''Serragil 5 dakikaya burdalar. Işıkları söndürün hadi herkes sessiz olsun. '' konuşan Serhat'tı. Çok klişeydi ama Serra gibi biri için bu bile büyük moral olacaktı. O ufacık şeylerden bile mutlu olan bir insandı. Onun bu enerjisini gerçekten çok seviyordum. Sonra kapının anahtar sesiyle birlikte ışıklar açılınca hepimiz birden bağırdık.

''SÜRPRİZ!'' ve Serra'nın yanına gidip sarıldık. Gerçekten çok mutlu olmuştu. Bunu yansıtan gözlerinin ışıltısıydı. Hepimize öyle sıkıca sarılması bile bunu ortaya koyan diğer bir sebepti. Gecenin sonunda bizim grup olarak Terasa çıktık. ( Ben, Berk, Eylül, Serra ve Selim )

...