Broken Vows

Chapter 63

"Thank you" out of nowhere na sabi niya habang nakayakap sa hubad kong katawan, we were both naked right now after our hot session earlier

"Why suddenly thanking me?" nagtatakang tanong ko naman sa kanya habang dahan-dahan akong umupo ng maayos sa kama habang siya naman ay nakaupo na rin sa kama, I look at him na nagtatanong nginitian naman niya ako

"I don't know parang gusto ko lang mag-thank you, thank you for coming into my life, thank you for bringing Areumie and especially Nathan to my life, for letting me enter to your life, para sa pagpayag mo na tumayo akong ama kay Areumie dahil sayo naranasan ko kung paano maging ama kay Areumie and kung paano manginig sa takot at maghanap ng kung ano-ano ng madaling araw dahil sa weird cravings mo, naranasan ko kung paano maging karamay mo nong nanganganak ka sa anak natin (Nathan) yung hinayaan mo akong mahalin ka at ang anak mo ng buong-buo. Kaya salamat, I can't say anything but a simple thank you will do honey" malambing niyang sabi sa akin sabay hinalikan ako sa tuktuk ng ulo ko at inakbayan niya ako kaya mas nagkadikit ang aming mga katawan ulit

"Hindi mo kailangan magpasalamat dahil sa umpisa palang ako ang dapat magsabi sayo niyan, remember you are the reason kung bakit ako nakabangon diba? You help me sa mga panahon na lubog na lubog na ako, you help me and my daughter when we needed a help a shelter to stay. Pinatira mo kami na walang alinlangan, binuhay mo yung anak ko kahit na hindi mo naman siya responsibilidad at higit sa lahat dahil sayo may Nathan ako, so stop saying thank you dahil mas malaki ang dapat na ipagpasalamat ko saiyo" habang sinasabi ko yun ay nakahawak ako sa kamay nito na nakaakbay sa akin sabay hinalikan ko siya sa mga labi niya

Alalang-ala ko pa yung mga panahon matapos kong tanggapin ang alok ni ate Vic na maging coach sa isang school dahil naghahanap daw ito ng coach sa womens volleyball team nila, kampanti ako nang tanggapin ko iyon dahil na rin sa maganda naman ang mga feedback nito sabi ni ate Vic at don na rin naman siya nagsimula noon, naging maayos naman ang unang taon ko sa trabaho hanggang sa nagkaroon ng malaking problema ang school dahil sa mga nawawalang malaking pera ng school na bankrupt ito at kailangang magtanggal ng mga tao at isa ako sa mga naisama dahil bago pa lang naman ako at mas sasagipin nilang manatili ang mga dati pa nilang mga staff sa school.

Don nagsimula ang paghihirap naming mag-ina sa Canada, lahat ng pwedeng pasukan na trabaho ay pinasukan ko na at nag apply na ako sa lahat kahit na medyo mababa na ang sweldo ay sige lang ako ng sige kahit na hirap na hirap na ako ay hindi ako sumusuko dahil wala akong ibang maasahan kundi sarili ko lang at wala na ibang makakapitan. May mga araw na ginagawa ko nang gabe at ang gabe ay ginagawa ko nang araw nawawalan na ako ng oras sa anak ko mabuti nalang at nakakaintindi na rin si Bless kaya hindi ako nahihirapan na paintindi sa kanya kung ano ang nangyayari sa aming dalawa pero never kong siniraan si Kier sa kanya dahil alam kong mahal niya ang ama niya ang away namin ni Kier ay amin lang kaya kahit na ganon na ang nangyayari sa amin ay hinahayaan ko nalang ang lahat at nagdadasal na malalampasan na rin namin iyon.
May mga gabe na iiyak na lang ako habang nakatingin kay Bless na natutulog sa kama na pinagsasaluhan naming dalawa, umiiyak ako dahil naghahalo na ang lahat stress, pagod at depression hindi ko alam kung paano pa kami mabubuhay sa mga susunod na mga araw at kailangan na rin naming maghanap ng bagong matitirahan dahil hindi ko na rin kayang mabayaran ang bahay na tinitirhan naming dalawa, pumapasok na rin sa utak ko na tapusin na ang lahat ng hirap ko sa buhay pero sa tuwing nakikita ko si Bless bigla akong nagigising na may anak pa akong kailangang-kailangan ako na kailan ko pang kumapit para sa kanya then he came, he save us, he save us from the pain nad danger. Fred, Fred been there nong mga panahon na kailangan namin ng tulog he kindly and generously help us lalo na nong ipinasok niya rin ako sa school kung saan siya naga-trabaho, ang tanging nais lang niya ay bigyan ko siya ng anak sa pamamagitan ng IVF, sa umpisa ay nagdadalawang isip ako pero sa huli ay pumayag na rin ako, konting kapalit para sa malaking tulong binigay siya sa amin ng anak ko. Sa halos 4 na taon naming magkakilala at magkasama biglang magkaibigan at magulang ni Nathan ay nakilala na rin namin ang bawat isa kaya nga mas napamahal kami sa isa't isa at masasabi kong naibigay ko na ang puso at lahat ko sa kanya dahil he deserve to had it, after all he did to us, he deserved it.