BÖLÜM GEÇ GELDİ BUNUN İÇİN ÜZGÜNÜM AMA EN AZINDAN GELDİ BE OKUYUCULARIM.ŞİMDİ YENİ BÖLÜME BAŞLIYORUM.BU ARADA MULTİMEDİALARI BİLGİSAYAR BAŞINA GEÇİNCE TEK TEK KOYACAĞIM BU SON 3-4 BÖLÜMÜN MULTİSİ ÇÜNKÜ GİTMİŞ.SİZLERİ SEVİYORUM İYİ OKUMALAR DİLİYORUM.
BÖLÜM KISA OLABİLİR AMA BEN YENİ BÖLÜME BAŞLIYORUM ŞİMDİ.ONU DA OYLARI BEKLEMEDEN HEMEN YÜKLEYECEĞİM.
Ricardo Carloine' den....
Evet sabaha kadar uyuyamadığım bir gece daha.
Saat kaç olmuştu acaba?
8
9
10?
Viski şişemle yatağımda adeta sevişiyordum denedebilirdi.
O kadar yorgundum ki geceden üzerimi değişmeden direk yatağa atmıştım kendimi.
Siyah gömleğimin 1-2 düğmesini açtım ve sanki ilk defa nefes alıyormuşcasına derin bir nefes aldım.Aldığım nefes ilk nefesimmiş gibi ciğerlerimi yakmıştı.
"Aynı Elenore'un kokusu gibi..."
O da böyle yakardı içimi.Her daim...
Acaba şuan o ne yapıyordu?
Bana sinirli olduğunu biliyordum.Ondan ötürü Brando ile evlenmişti belki de...
Düğüne gittiğim o gün gelmişti aklıma...
Her zaman ki gibi...
O kara gün.En azından benim için kara.
Ağaç gövdesinin ardında ona bakıyordum.Sade bir beyaz elbise giyiyordu.Yüzünde hiç bir ifade yoktu.Etrafa tebessüm etmekle yetiniyordu.
Ama Brando öyle değildi.Ağzı kulaklarına varıyordu neşeden.Daha özenli idi giysileri."Damattı" ya neticede.
"İt herif!"
Onun yerinde olması gereken benken salaklıklarım yüzünden o olmuştu.
Onu belkide sonsuz bir şekilde kaybetmiştim.
Neden arıyordum ki hala?
Hala neden onu araması için bir ordu tutmuştum?
Kendime defalarca bu soruları soruyordum.
Her gün
Her saniye
Her an...
Ama hiçbirine verecek bir cevabım yoktu.
Tanrım!
Onu bulduğumda ne yapacaktım peki?
Her ne olursa olsun o artık evli bir kadındı.
"Ya onu gerçekten seviyorsa?"
Yo yo olamaz.
Olabilir mi?
"Tanrım aklıma mukayyet ol!" Diyerek birden ayağa kalktım ve ellerimi başıma götürüp ovmaya başladım.Sanki aklımdakileri silmek,atmak istercesine ovuşturuyordum.
Odada 1-2 tur atmaya başladım.Hava almam lazımdı belki de.
Dışarı mı çıksam?
Silvio,belki onu aramalıyım...
Yalnızlık ne kadar zor...
"Korumalarla okey mi oynasam acaba?"
Yok artık...
Ben kendi kendimi yerken kapım bir anda çalındı.
"Gir!" Dedim hiç tereddütetmeden.
Gelen benim sağ kolum Roberto idi.
Gene bir sorun çıktı işlerde herhalde diye düşündüm.
Ama kan,ter içinde idi resmen.Terler şakaklarından akıyordu.Yüzü kıpkırmızı idi.
Bana bakışlarını çevirmiş,yere doğru eğmişti.
Hiç böyle bir hal ile gelmemişti daha önce.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SAPLANTI-2 ŞEHVET YOLU
General FictionYETİŞKİN KURGU. Bu hikaye tamamen hayal ürünüdür.Gerçek kişi yada kişilerle yada herhangi bir kurumla alakası yoktur. +18 içerikler içerebilir. Lütfen okurken ciddiye almayın ve sadece kafa dağıtmak adına okuyun. Yan sen! Bir ses gibi,herkes gibi,dü...
