YETİŞKİN KURGU.
Bu hikaye tamamen hayal ürünüdür.Gerçek kişi yada kişilerle yada herhangi bir kurumla alakası yoktur. +18 içerikler içerebilir. Lütfen okurken ciddiye almayın ve sadece kafa dağıtmak adına okuyun.
Yan sen!
Bir ses gibi,herkes gibi,dü...
HEPİNİZDEN ÖZÜR DİLERİM. BÖLÜM SIK KOYAMIYORUM. HAYAT MEŞKALESİ ARKADAŞLAR BANA KIZMAYIN LÜTFEN. HER HAFTA SONU BÖYLE BÖYLE BİR BÖLÜM KOYMAYA ÇALIŞACAĞIM. HEPİNİZİ ÇOK SEVİYORUM. SAĞLIKLI GÜNLER DİLERİM HEPİNİZE. UNUYMAYIN BU SADECE HAYATTAN BİRAZ DA OLSA KAFANIZI DAĞITMAK ADINA YAZILMIŞ ÖYLESİND BİT KURGU. GERÇEK KİŞİ YADA KİŞİLERLE HİÇ BİR ALAKASI YOK. İYİ OKUMALAR TATLI OKUYUCULARIM.
SAF KAN 2.BÖLÜMDE GELDİİİİİ
Kulaklarıma resmen inanamıyordum.Ricardo ayaklarıma kapanmıştı.Benim için bizim için ağlıyordu.Aynı bir zamanlar benim yaptığım gibi....
"Kalk ayağa Ricardo,sen bir Carloine'sin.Koskoca büyük İtalyan Mafyası!" son cümlem bir kinaye cümlesi idi aslında benim için,ne kadar gerçek olsada...Benim gözümde o kadar da büyük değildi Carloineler...
Geçmişlerindeki onca pislik buna düşünmeme sebepti...
"Hayır hayır hayır!Sen benimle gelene kadar hayır!" diye haykırdı.Öyle bir bağırmıştı ki dışarıdan korumalar gelmişti.Herhalde Ricardo yu boğuyorum sanmışlardı.
Genede şu haline üzüldüğüm için kendi adamları onu böyle görmesin diye Brandoya seslenmiştim.
Ama ne yaparsam yapayım artık çok geçti.Çünkü korumalar bulunduğumuz hali çoktan görmüşlerdi.
"Brando,korumalarla beraber dışarı çıkar mısın?" dedim. Brando ilk başta bir tereddüt etti ama sonra tavrıma bakıp ciddiyetimi anlayınca ister istemez isteğimi kabul etti.
Tekrar yalnız kalınca odada da yavaşça eğildim Ricardoya doğru. Her zaman ki gibi uzun uzun baktım yüzüne.Aslında öpüp,koklamak isterdim.Sarılmak isterdim.Sevmek isterdim kendi kestiği belli olan yamuk saçlarından...
O an fark ediyordum aslında biraz da olsa; bu adam ne yapmıştı böyle kendine?
Adeta kendini çirkinleştirmeye çalışmıştı...
Gece karası sevdiğim adam...
Ne olurdu her şey güzel başlasaydı?
Ne olurdu sen en başından beri böyle olsaydın?
İlla kaybedince mi değerim bilindi?
Bunları düşünmek için artık çok geçti Artık her şey için çok geçti...
Düşüncelerden kurtardım kendimi.Bakışlarımı çevirdim Ricardoya doğru
Ağlamaktan kıpkırmızı olmuştu gözleri. Öyle çaresizdi ki bakışları. Resmen gözlerimin önünde erimişti. Gözlerimin önünde o koca 'Ricardo Gururu' bitmişti!
Ayaklar altına almıştı gururunu aslında...
"Beni bırakırsan eğer..." dedi ben onu izlerken ve devam etti...
"ben bir hiç olurum sevgilim..."
Hala 'sevgilim' diyebilmesi ne kadar da üzücüydü ikimiz içinde. Neden bu kadar zorlaştırmak zorundaydı ki her şeyi bu kadar?
Yumuşamak istemiyordum.Geçmişi unutmak istemiyordum.Bu yüzden düşünceleri başımdan atarcasına sağa sola çevirdim.
Sanki böylece her düşünce aklımdan,kalbimden gidecekti....
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
