YETİŞKİN KURGU.
Bu hikaye tamamen hayal ürünüdür.Gerçek kişi yada kişilerle yada herhangi bir kurumla alakası yoktur. +18 içerikler içerebilir. Lütfen okurken ciddiye almayın ve sadece kafa dağıtmak adına okuyun.
Yan sen!
Bir ses gibi,herkes gibi,dü...
ARKADAŞLAR ÇOK GEÇ GELDİ FARKINDAYIM AMA HAYAT MEŞKALESİ İNANIN Kİ.SIK SIK YAZMAYA BAŞLAYACAĞIM.SADECE YORUMDA BANA ŞUNU YAZIN SİZCE ELENORE YENİ BİR AŞKA MI YELKEN AÇMALI YOKSA RİCARDO İLE Mİ OLMALI? BENİM FİKRİM BELLİ AMA SİZİNKİNİDE MERAK EDİYORUM.SİZİ SEVİYORUM VE YORUMLAR BEKLİYORUM OYLAR BEKLİYORUM
(YUKARIDA RİCARDO NUN SON HALİ VAR)
Bu adam beni deli edip,utandırmaktan ne bıkıyor ne de vaz geçiyor.İlla bizi bir rezil edecek bunca insana! Özellikle kalbi çoktan kırılmaktan toza dönen Brando ya....
Hayat bize oyununu gene oynadı.Gene bizi bir araya getirmeye çalıştı.Ricardo gene bizden vaz geçemedi,geçmesi lazımken...
Bizi artık azat etmesi gereken adam hala çabalıyordu.Oysa ki ne güzel her pazar onu görüp tekrar dönüyordum eve....Olmayacak hayaller kurup kendimi rahatlatıyordum ne güzel...
Ama artık hissediyordum...
Sanki,artık burası bizim sonumuzmuş gibi hissediyordum.Sanki artık o da,bende kendi yolumuza gidip hayatlarımızı başkalarıyla birleştirmesi gerekiyormuş gibi düşünüyordum.
Belki,belki görseydi beni Brando ile gerçek bir "eş" gibi, daha başka olurdu düşünceleri ve hareketleri...Belki o zaman artık vazgeçmesi gerektiğini ve bizi azat etmesi gerektiğini anlardı.
Kalbimizde açılan sayısız yaraların artık bizi paramparça ettiğini ve bunun bir sonu olması gerektiğini anlardı.
Kapıdan çıkıp gitmeden önce yakaladım elini...Yıllar sonra bu sıcak ele dokunmanın verdiği o hissi bir kere daha yaşamıştım.Bir kere daha o sıcaklığı hissetmiştim...
İrkildim...Sanki kutuplarda bir buz parçasını tutmuştum.O soğukluk içime öyle işlemişti ki...Canımı yakan bu soğukluğu bile özlemiştim sanki.....
Normalde insanın eli sevdiğine sıcak gelirdi...Bizimkisi ise tam tersi soğuk geliyordu artık.Birbirini seven bu iki insan artık birbirine öylesine zarar vermişti ki kalplerine soğuk inmişti...
Düşüncelerimi bölen bakışları olmuştu.
Bir hevesle dönmüştü bana, gözlerimin içine baktı.Bir tek o,sanki gerçek bana bakıyor gerçek beni görüyordu....
Canını yakmak istemezdim sözlerimle ama buna mecburdum.Çünkü kalbim ona ait olsa da ben artık Ricardo ile bir hayat istemiyordum.Eski acılar aklıma geldikçe bir şey sanki beni ondan alıp uzaklara taşıyordu.
Artık yollarımızın ayrı olduğuna inanıyordum.Yaşanan bunca acının bize fazla geldiği inancındaydım.Çünkü sayısız defa denemiş,çok insan yaralamış ve çok kişinin günahına sebep olmuştuk.Cezasıda işte bizim için buydu...Tek bir kalp iki ayrı hayat...
Düşüncelerden gene sıyrılmıştım
"Ricardo..." diyebildim elini hala tutarak.Gözleri pırıl pırıl parlıyordu.Aynı yemeğini yedikten sona en sevdiği şekerini yemek için sabırsızlanan o küçük çocuklar gibi bakıyordu bana...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
