LOST SOULS

LostSouls: 6

Austin's pov.

It's been two days after the bar incident happened. Today is saturday, March 16, ****. We have our class right now pero hindi ako pumasok, wala akong gana.

Today is the day where I felt like I was carrying the world. The day where I become blind, I can't see light in my life. The day where I felt like I was parallelized, I can't feel anything anymore and the day that I promised my mom na maghihiganti ako para sa kanya.

It's 4 o'clock in the afternoon.

Nasa Cemetery ako ngayon, binisita ko si Mom. Today is her death anniversary kaya ngayon I feel so lost and dump. I can't stop thinking and reminiscing the memories we had. Isang taon na... isang taon na ang nakakalipas and I can't still believe what happen one year ago. I can't still believe I lose her one year ago and do you know what's the worst? Wala ako sa tabi niya ng binawian siya ng buhay.

"I really miss you Mom," I whispered. Maghapon ako nandito at there's a part of me expecting na dadalaw ang magaling kong ama ngayon pero mag-aalasinko na lang, ni anino niya hindi ko pa nakikita.

Tsk. I'm like a fool hoping he would come and stupid too for expecting him to do that even at the first place he didn't love my mom and he already forget about us.

Nang nakarating ako dito makalat ang paligid at matataas na ang mga damo pero ang nakakapagtataka marami itong upos nang kandila at isang nagdidilaw na puting rosas. I spent my day cleaning and cutting the tall grasses at mas maayos ng tignan ang puntod ni Mom ngayon.

"Mom I haven't fulfilled my promises yet but don't worry I'm working on it." Hindi pa ako sigurado kung magagawa ko ang second plan ko ngayon dahil binigay ko ang pera ko sa babaeng anak ng bodyguard ko.

Humiga ako sa damuhan, Hindi mainit ngayon dahil nagpipigil rin ang kalangitan. Makulimlim ito at mukhang uulan mamaya-maya.

"Mom, alam mo hindi ko alam ano ang gagawin, malungkot ako na galit, hindi ko maintindihan. Gulong-gulo ang isip ko at isa lang ang sigurado, I need your hug right now." huminga ako ng malalim at unti-unti itong pinapakawala. Gulong-gulo na ako hindi ko alam kung ano ang nararamdaman ko. Kung sunduin mo na lang kaya ako Mom? Iniwan mo pa kasi ako, tsk.

Hindi nagtagal may nararamdaman akong patak ng tubig na tumama sa aking mukha. Nagsisimula na ang ulan kaya tumayo na ako at nagpaalam kay Mom. "I gotta go Mom I'll visit you often." huling sabi ko at umalis na nang tuluyan.

...

Nasa Condo na ako ngayon and gladly hindi ako naabutan ng ulan. Kumakain ako ngayon ng chichirya habang tinitignan ang cellphone ko na nagri-ring. Kanina pa tumatawag at marami na rin akong natanggap na message galing sa mga mokong. For sure tatanungin at kukulitin lang nila ako kung bakit hindi ako pumasok kaninang umaga and maybe they know already that today is the 1st death anniversary of my Mom.

Nilibot ko ang aking paningin sa kabuohan ng condo ko at napansin ko kung gaano ito kagulo, wala rin akong balak ayusin ito ngayon kaya pinabayaan ko na lang muna ang kalat. It's been days too nang hindi nagpapakita ang babaeng hindi daw multo sa akin matapos ang away namin nung nakaraang gabi. Maybe she realize na wala akong kwentang tao para tulungan siya at mabuti naman wala nang sagabal but I still think where on the earth she's right now. I'm not guilty but I can't help to ask where she is right now dahil ang sabi niya this is her home, Tsk. Saan naman siya pupunta bukod dito diba?

Tumayo ako para kukunin ang alak na binili ko na nasa refrigerator. Nang nakuha ko na ang beer babalik na ako sa kinauupuan ko nang nahagip ng aking paningin itong maliit na pinto malapit sa may hagdanan. Matagal na akong curious sa pintuang ito, wala lang akong panahon na silipin ito so I end up walking towards it.