Austin's Pov.
Exactly 7:30 pm dumating ako sa hospital kung saan naka-confine si Mamita. Si Bulbits naman nasa tabi ko daldal ng daldal at kinukwento niya kung saan siya kanina.
Nakarating na ako sa tapat ng room ni Mamita, napansin kong hindi ito sirado kaya binuksan ko ito. I didn't expect to see this scene. I saw my dad hugging Grace from the back at hinalikan niya pa ito sa pisngi. Nakatalikod sila kaya hindi nila ako napansin at sa pormahan ni Dad mukhang kakarating niya lang mula sa trabaho.
Hindi ko alam but I feel like being betrayed and cheated. I already told myself na kailangan kong maghanda sa mga ganito but I can't help it! Naiinis ako pakiramdam kong ginagago na naman kami ni Mom.
Napatigil si Bulbits sa pagkwekwento niya ng nakita niya rin ito and I saw her at the edge of my sight how she turns to look at me. I step one step backward at umalis sa tapat ng pinto. I found myself half running palabas ng hospital.
...
Nasa condo na ako ngayon na nakaharap sa TV habang hawak-hawak ang bote ng alak sa kamay ko at nakatungtong ang dalawa kong paa sa maliit na mesa sa harap.
My phone is ringing all over again kaya kinuha ko na ito.
[Hello, Austin?!]
"What." walang malay kong sagot.
[Aren't you going to the Hospital-----]
"No."
"I'm not feeling well." pagsisinungaling ko.
[You're sick? Do you want me to go there? Anong ma----] I didn't let him finish his words and I hung up the phone. Can he just stop acting like he cares for me kasi alam kong wala naman kasing pakealaman saakin 'yon, tsk.
Ako dapat ngayon ang nagbantay kay Mamita. Nagvolunteer ako tutal bukas walang klase but because of what I saw lately nagdahilan akong hindi maganda ang pakiramdam ko.
Nakatutok ako sa tv pero wala akong maintindihan, my mind is occupied. Ininom ko ang alak sa bote at naubos na ito kaya kumuha ulit ako sa refrigerator. Nang matapos akong kumuha ng alak bumalik na ako at umupo muli tulad ng posisyon ko kanina.
Nabigla ako ng sumulpot si Bulbits sa tabi ko na nakatayo sa dulo ng sofa. Tinignan ko siya at ganoon rin siya.
"Yung paa mo, paki baba," she uttered. Tsk. Wala akong ganang makipagsagutan sakanya kaya binaba ko na lang ang aking paa.
"Alak na naman? " kibo niya ulit pero hindi ko parin siya sinasagot kaya tumahimik na lang siya.
"Ang lalim ng iniisip mo, Anong iniisip mo dya-HOY! HUWAG MONG SASABIHIN NA NAGIISIP KA NG PARAAN PARA MAGHIGANTI?!"
"Tsk, will you stop shouting if I tell you I don't?!" sagot ko kaya kumalma siya.
"Mabuti." she said while smiling.
"Hindi mo pa rin pala tangap noh." saad ni Bulbits kaya napatingin ako ulit sakanya. Ngumiti naman siya saakin, Tsk. Huminga na lang ako ng malalim at ininom ko ang alak na hawak ko.
"Ops. Ops. Ops! Huwag mong ituloy yan or else babatukan kita!" pagbabanta niya pa saakin, as if magagawa niya.
"Tsk." sabi ko sabay ininom ang alak.
"Ang tigas din ng apdo mo noh?! Alam mo naman siguro kung anong makukuha mo diyan kakainom ng alak," pagbunganga niya sa akin habang namamaywang sa harap ko. Hindi ko siya pinansin at tinuloy ko lang ang paginom ng alak.
BINABASA MO ANG
LOST SOULS
Romance• C O M P L E T E D • Since I was a kid, I don't believe in any paranormal entities, magical creatures or any extraordinary things that science can't explain, simply because they aren't real and they are entirely figment of one's imagination. That's...