LOST SOULS

LostSouls: 26

Austin's POV.

"Kuya Walter, kilala niyo po siya?" tanong ng batang babae na pumagitna saamin. Marahang tumango naman si Walter bilang sagot sa tanong ng bata.

"Tinulungan po ako ni Kuya kanina dahil napunit ang paper bag na dinala ko kaya natapon ang mga prutas, buti na lang nandoon si Kuya."pagkwe-kwento ng batang babae kay Walter.

"Sabi ko naman sayo, Fretzie, ako na ang magdadala 'yan tuloy!" saad pa ni Walter na tinignan ang babae.

"Okay na kuya! " bungisngis pa ng batang babae na nakataas pa ang dalawang kamay na para bang sumuko na at ayaw ng makipagtalo. Tumingin si Walter saakin at natauhan siyang na nandito pa ako.

"Ahh Fretzie, lalabas muna kami ni Kuya Austin, may paguusapan kami kaya ikaw muna ang magbantay sa ate mo." bilin pa ni Walter.

"No prob. Salamat pala ulit Kuya." huling sabi pa ni Fretzie saamin habang kami ay palabas ng kwarto.

Pumunta kami ni Walter sa may balcony ng Hospital at umupo sa isang table doon. "Salamat nga pala Austin ah, sa pag tulong kay Fretzie makulit kasi yun mana sa ate." Saad ni Walter kaya tumango lang ako.

Ilang sigundo rin kaming nilamon ng katahimikan habang naka tanaw sa hardin ng Ospital. Hindi maalis-alis sa isipan ko ang katawan ni Bulbits na nakahilata sa hospital bed. Mas lalo akong kinakabahan nang nasagi ng isip ko kung kaano-ano ni Walter si Bulbits. I hope... I hope my mind is wrong.

"Y-yung nasa hospital bed..." usal ko kaya napatingin siya sa gawi ko. I just stare at him like asking who she is because my nerve is trembling inside. It no longer has the strength to finish what I'm about to say and I think nakuha niya rin kung ano ang gusto kong ipaparating.

"She's Felicity. My... my girlfriend." I don't know what to react in his response. I know I already have the feeling that they are connected, but I want him to confirm it, baka kamaganak niya lang or somewhat.

At the moment, he confirmed it my tongue tied up. I cannot even think and speak a single word. My chest start to feel heavy and tight? I don't know exactly, but it feels like something I'm envious of.

"And the one who almost got killed by your man," mahinahon niyang dagdag na hindi na nakatingin sa akin. There is no trace of being sarcastic or mad in his face while saying that, it's pure. Why he's still kind?! At naguguluhan rin ako sa nararamdaman ko but there is one thing I'm sure of, I feel very sorry for what happen to her. Ako pala ang nagsimula ng lahat nang ito, kaya ba siya sa akin nagpapakita? Kaya ba ako lang ang nakakakita sakanya?

"Mostly of the lost souls seen or felt by their love ones, acquaintances or connected in some other way"

"W-why are you not mad at me right now?" I stammered.

"Sa totoo, galit ako sayo kasi dinamay mo pa si Felicity, she's out of our family problem but I realize It's useless. Walang magawa ang galit ko o paggaganti ko sa lagay ni Felicity. Kapag ba susumbatan kita o bugbugin aayos ba ang lagay niya? hindi diba? mas mabuting manahimik na lang at walang gagawin para hindi na rin lalala ang gulo." Napabuga siya ng kanyang hininga nang matapos niyang sabihin iyon.

" At paniguradong papagalitan ako ng babaeng yun kapag pinatulan pa kita." natatawa niyang tugon kaya na niningkit ang mga mata ko at napansin ni Walter iyon.

"Simula pa noon, I told her about you, about your bad plans at mga ginawa mong pagpapahirap saamin. She's the who keep advising me to do this and that para maapreciate mo kami ni Mama, and she's also the one who told me na huwag kitang patulan. "