Chapter 28

12K 686 97
                                    

Hariette

Sobrang sakit ng ulo at katawan ko. Kung hindi pa nga sa tama ng sikat ng araw sa mukha ko ay hindi pa ako magigising.

Damn! What the fuck have I done with my life last night?

Unti-unting nagregister sa utak ko yung mga kaganapan kagabi lalo pa at dama ko yung matigas na hinihigaan ko ngayon.

"Damn!"

Naghihirap na ba ako?

Iminulat ko yung mga mata ko. The first thing that I saw is that pretty face sleeping on my arms.

Candice.

Have you ever wake up seeing such beautiful face beside you which makes every morning worth getting up for? Because right now, I have all the reasons to outweigh all the reasons of having a good morning than a bad one.

She really looks like a baby. A fragile piece na nakakatakot hawakan. It's a shame to taint such perfection. Did Candice even have a slightest idea how perfect and rare she is?

Maybe, No. Because if she knows how precious she is, she will not be just settling with you. She will surely have more than you.

Hinaplos ko yung pisngi nya. Awtomatiko naman itong nagmulat ng mata na para bang alerto ito sa nangyayari sa paligid nito kahit natutulog. That made me curious.

We've slept together pero never ko talaga sya nakitang mahimbing na natutulog. Lagi syang nagigising agad sa bawat tunog at galaw na mararamdaman nya sa paligid nya.

Maybe that was on her upbringing. Grant says Candice was raised as the brain of the tribunal. Kaya hindi din ito nakapag-aral dahil maaga itong tintrain ng daddy nila.

I can't help but to feel for Candice. That's too much. Pero heto pa din sya, never syang nagtanim ng sama ng loob o kahit anong inggit. She's still so innocent, so vibrant, so simple, and so happy. She's still being her selfless self dahil nasanay sya na walang nagstay sa kanya.

No, Candice. Sometimes when someone says they meant to stay forever, they really mean it. Let me prove it to you.

Sinalat ni Candice yung noo at leeg ko. Pagkatapos ay marahan na itinulak ako nito palayo. Out of instinct, I grab her waist closer para mayakap ko sya.

Nakasiksik lang kasi kaming dalawa dito sa matigas na rattan sofa. Tapos halos magkadikit na magkadikit na kami dahil nga maliit lang iyon lalo pa at pareho naman kaming matangkad ni Candice.

Iminuwestra ni Candice yung kamay nito pataas as if saying we really need to get up.

Oh, nahihiya sya magsalita dahil di pa kami nakakapagtoothbrush?

Ngumiti ako sa kanya at akmang hahalik sana nang tampalin nya yung bibig ko.

"Ayaw mo ng morning kiss at cuddles?"

Nagulat ako nang itulak nya ako palaglag sa sofa. Tumama yung likod ko sa malamig na sahig.

"Kadiri ka! Sumuka ka kaya kagabi. Tapos hahalik ka sakin? Magtoothbrush ka muna oy!"

Napangiwi naman ako. Did I throw up again?

Shit! This is so humiliating. Lagi na lang talaga akong nagsusuka pag nalalasing ako. Buti sana kung nandito si Railey para asikasuhin ako.

I suddenly miss her.

"Okay ka lang ba? Bakit mo kasi pinapatulan yun si Ate Grant. Alam mo naman na ang lakas nun uminom, nakikipagsabayan ka pa." Sermon pa nito.

I stare at her. She doesn't know her sister. I can never say No to Grant and Alli pag mababaw na bagay lang naman. Ayoko kasi ng kinakantyawan. Ayoko ng basta na lang sumusuko at umaayaw. Oo, I know my bottle limits. But whenever it is Grant and Alli, I will never accept dominance from them both.

Words I never TellTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon